ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ,ΠΕΡΙ ΦΑΡΜΑΚΩΝ….

Τα φάρμακα είναι σημαντικό στοιχείο του κόστους ζωής, αλλά ταυτόχρονα αποτελούν πεδίο ενός υποκινούμενου καταναλωτισμού από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Η «Πολυφαρμακία» είναι ενδημική κατάσταση σε μια κοινωνία πεισμένη για την μαγική δύναμη της φαρμακευτικής αγωγής, όμως η «ηθική αυτουργία» των μεγάλων εταιρειών και όλων των «ιμάντων μεταβίβασης» του φαρμάκου μέχρι τον τελικό «χρήστη», δεν είναι αμελητέα . Από την άλλη πλευρά η κριτική της συμβατικής φαρμακολογίας και ιατρικής θα μπορούσε να έχει τουλάχιστον έναν «πολιτικό διακομιστή», ένα ή περισσότερα κόμματα ας πούμε, μέσω τον οποίων θα εκπέμπονταν ένα μήνυμα στοχαστικό προς την ολότητα της κοινωνίας : Μήνυμα για μια άλλη εννοιοδότηση των όρων «Υγεία» και «Ασθένεια», για μια εμβάθυνση στο Ιπποκρατικό γνωμικό «Φάρμακο είναι η τροφή σου», για μια άλλου τύπου υποστήριξη και διέγερση των αυτοθεραπευτικών δυνάμεων του ανθρώπινου οργανισμού. Με αυτό το σκεπτικό, θα ορίζαμε ως «ριζοσπαστική πολιτική» στον τομέα της υγείας και του φαρμάκου, όχι αυτήν που καθορίζεται πρωτίστως από επί μέρους κοινωνικές ομάδες – όσο κι αν αυτές είναι καταπιεζόμενες – αλλά αυτήν που στηρίζεται πρωτίστως σε αρχές ανθρωπιστικές , συμβατές με την ποιότητα ζωής : Αρχές που μπορούν να προκαλέσουν τη συστράτευση μεγάλου μέρους της κοινωνίας με το «υγιές» υγειονομικό κίνημα….

Τον καιρό των «Οικολόγων Εναλλακτικών», γύρω στα 1990, η συζήτηση για το υγειονομικό σύστημα και όλα τα συναφή δεν ήταν τόσο περιθωριακή, όπως είναι σήμερα…Τότε η χρονική απόσταση από ένα έργο όπως το «Οικολογία και πολιτική» του Μισέλ Μποσκέ (ψευδώνυμο του Αντρέ Γκορζ) με το σημαντικό δοκίμιο «Ιατρική, Υγεία και κοινωνία»(εκδόσεις Λιβάνη) ήταν πολύ μικρή, κάτι παραπάνω από 10 χρόνια, αλλά και τα πνεύματα ήταν διατεθειμένα να καινοτομήσουν και να αντισταθούν στις συμβατικές πολιτικές - και όχι να αναζητήσουν διόδους για την αποδοχή τους στα μεγάλα πολιτικά «σαλόνια»…..

Έχοντας αυτά κατά νου διάβασα τις «τρεις σημαντικές παρεμβάσεις στον τομέα της φαρμακευτικής περίθαλψης», που προτείνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι με ανοικτή επιστολή προς τον υπουργό Υγείας :
· Την κατάργηση της αγορανομικής διάταξης που σήμερα προστατεύει τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες από τον ανταγωνισμό των «γενόσημων» φαρμάκων. Πρόκειται για τα φάρμακα των οποίων η ευρεσιτεχνία έχει λήξει και μπορούν να παράγονται ελεύθερα από οποιονδήποτε κατασκευαστή, με μόνη υποχρέωση την τήρηση των προδιαγραφών ασφαλείας για τη δημόσια υγεία. Η αγορανομική διάταξη 7/2009 καθορίζει υποχρεωτικά, στο άρθρο 337, τις τιμές των γενοσήμων φαρμάκων 80% της τιμής πώλησης του αντίστοιχου πρωτοτύπου. Εκτιμάται ότι, αν ο περιορισμός αυτός καταργηθεί, οι τιμές τους θα μειωθούν ακόμη και στο μισό.
· Τη συνταγογράφηση των φαρμάκων με βάση τη δραστική ουσία, αντί για την εμπορική ονομασία που παραπέμπει σε προϊόν συγκεκριμένης εταιρίας. Με τον τρόπο αυτό θα επιλέγεται αυτόματα κάθε φορά το φθηνότερο από τα διαθέσιμα όμοια φάρμακα, με βάση τις προσφορές των εταιριών σε δημόσιο διαγωνισμό.
· Διασφαλίσεις διαφάνειας για τον ποιοτικό έλεγχο των παρτίδων κάθε φαρμάκου και σαφών κυρώσεων για τις εταιρίες με προβλήματα στα φάρμακά τους.
Η Θεματική Ομάδα Υγείας των Οικολόγων Πράσινων, που υπογράφει την επιστολή, τονίζει ότι «θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό να υπάρξει διαφάνεια και αποτελεσματική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων στον τομέα της φαρμακευτικής περίθαλψης».

Η επιστολή δείχνει προφανώς σχέση των ΟΠ με το χώρο του φαρμάκου και της υγείας. Δεν δείχνει όμως κάποια σχέση με τα γενικότερα προβλήματα της Υγείας και με την αντιμετώπιση του υποκινούμενου καταναλωτισμού φαρμάκων – αν και αυτό το λέω με επιφύλαξη, καθότι μπορεί να έχω χάσει κάποιες συνέχειες…Εύχομαι να λαθεύω, γιατί αλλιώτικα τους κρίνω «μετεξετασταίους»…..

ΥΓ. Η εικόνα είναι από τον ιστότοπο της Νίνας Κουλετάκη (Έγκλημα και τιμωρία). Θέμα της, η υγειονομική αντιμετώπιση του πονοκεφάλου σε αυταρχικά καθεστώτα…