Ο κόσμος δεν είναι ασπρόμαυρος, όμως εγώ λατρεύω την ασπρόμαυρη φωτογραφία γιατί έχει τη δυνατότητα να παρακάμπτει το επουσιώδες και να συγκεντρώνεται στα καίρια στοιχεία της πραγματικότητας : Γιατί η αφαιρετικότητά της ωθεί τη φαντασία μας να αναπλάσει με τα δικά της κριτήρια τη ζωή και τα πρόσωπα . Γιατί έχει κάτι από το πνεύμα του Καβάφη , που μας μιλάει για τη «θάλασσα του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού» και δια μέσου αυτής της απλής δήλωσης διεγείρει ποικίλες και εξατομικευμένες φαντασιώσεις, για τις πρωϊνές θάλασσες που κουβαλάμε όλοι μέσα μας…
Λατρεύω την ασπρόμαυρη φωτογραφία γιατί είναι ένας εξαίσιος συντηρητής του πνεύματος δύο αιώνων και απεχθάνομαι τις όποιες προσπάθειες «εκχρωματισμού» ή εξημέρωσης του ασπρόμαυρου υλικού, φωτογραφικού ή κινηματογραφικού. Αγάπησα τις στοχαστικές φωτογραφίες της Νέλλης και του Μπουασονά , έτυχε να συναντήσω στις αρχές της δεκαετίας του 70 τον Κωνσταντίνο Μάνο – «διασώστη» της παραδοσιακής ελλαδικής γραφικότητας στην ύπαιθρο, λίγο πριν αυτή αλωθεί από το πνεύμα της άρπα κόλλα αστικοποίησης…Ακόμη με αφορμή το περιοδικό ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ έτυχε να γνωρίσω και να εκτιμήσω την (ασπρόμαυρη) φωτοδημιουργία του Τίμου Τσουκαλά.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων , δεν ήταν δυνατό παρά να χειροκροτήσω τη πρωτοβουλία ενός άρτι δημιουργηθέντος καλλιτεχνικού χώρου – του «Εύμαρου» - για την έκθεση των ασπρόμαυρων φωτογραφιών του Γιώργου Αναστασιάδη, με την επιμέλεια της Έλλης-Άννα Περιστεράκη και της Αιμιλίας Σωτήρχου.
Ο Γιώργος Αναστασιάδης έχει λάβει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Μουσείο Φωτογραφίας, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Biennale 2006 στο Άμστερνταμ) και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς Φωτογραφίας. Λέει ο ίδιος για τη δουλειά του :
«Το βλέμμα του φωτογράφου περιδιαβαίνει ένα κόσμο που εξελίσσεται γρήγορα και αλλάζει δραματικά. Οι μορφές των ανθρώπων δεσπόζουν ως σύμβολα που αφήνουν τα ίχνη τους στο δυνατό φως ή στο απόλυτο σκοτάδι… Ο φωτογράφος παίρνει την εικόνα του και την κάνει δικό του σύμβολο. Οξύνει τις γραμμές του, τους τόνους του και αιχμαλωτίζει το στίγμα του. Έτσι το περνά από την καθημερινότητά του στο δικό του σύμπαν, ως αιώνιο σύμβολο παρουσίας και συναισθημάτων… Ο συμβολισμός του βλέμματος, των χεριών, του προσώπου, της αφής, του χρόνου, του πόνου, της θλίψης, της χαράς, περιγράφονται και καταγράφονται στην εικόνα και στο χάδι του φωτογράφου… Είναι ένα παιχνίδι που το συναίσθημα του ενός γίνεται αίσθηση του άλλου… Το κρυφό αντικείμενο του πόθου και των δύο γίνεται σημείο αναφοράς. Ένα βήμα παραπάνω φορτίζει το συναίσθημα και ωθεί στο επόμενο βήμα…»
Λατρεύω την ασπρόμαυρη φωτογραφία γιατί είναι ένας εξαίσιος συντηρητής του πνεύματος δύο αιώνων και απεχθάνομαι τις όποιες προσπάθειες «εκχρωματισμού» ή εξημέρωσης του ασπρόμαυρου υλικού, φωτογραφικού ή κινηματογραφικού. Αγάπησα τις στοχαστικές φωτογραφίες της Νέλλης και του Μπουασονά , έτυχε να συναντήσω στις αρχές της δεκαετίας του 70 τον Κωνσταντίνο Μάνο – «διασώστη» της παραδοσιακής ελλαδικής γραφικότητας στην ύπαιθρο, λίγο πριν αυτή αλωθεί από το πνεύμα της άρπα κόλλα αστικοποίησης…Ακόμη με αφορμή το περιοδικό ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ έτυχε να γνωρίσω και να εκτιμήσω την (ασπρόμαυρη) φωτοδημιουργία του Τίμου Τσουκαλά.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων , δεν ήταν δυνατό παρά να χειροκροτήσω τη πρωτοβουλία ενός άρτι δημιουργηθέντος καλλιτεχνικού χώρου – του «Εύμαρου» - για την έκθεση των ασπρόμαυρων φωτογραφιών του Γιώργου Αναστασιάδη, με την επιμέλεια της Έλλης-Άννα Περιστεράκη και της Αιμιλίας Σωτήρχου.
Ο Γιώργος Αναστασιάδης έχει λάβει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Μουσείο Φωτογραφίας, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Biennale 2006 στο Άμστερνταμ) και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς Φωτογραφίας. Λέει ο ίδιος για τη δουλειά του :
«Το βλέμμα του φωτογράφου περιδιαβαίνει ένα κόσμο που εξελίσσεται γρήγορα και αλλάζει δραματικά. Οι μορφές των ανθρώπων δεσπόζουν ως σύμβολα που αφήνουν τα ίχνη τους στο δυνατό φως ή στο απόλυτο σκοτάδι… Ο φωτογράφος παίρνει την εικόνα του και την κάνει δικό του σύμβολο. Οξύνει τις γραμμές του, τους τόνους του και αιχμαλωτίζει το στίγμα του. Έτσι το περνά από την καθημερινότητά του στο δικό του σύμπαν, ως αιώνιο σύμβολο παρουσίας και συναισθημάτων… Ο συμβολισμός του βλέμματος, των χεριών, του προσώπου, της αφής, του χρόνου, του πόνου, της θλίψης, της χαράς, περιγράφονται και καταγράφονται στην εικόνα και στο χάδι του φωτογράφου… Είναι ένα παιχνίδι που το συναίσθημα του ενός γίνεται αίσθηση του άλλου… Το κρυφό αντικείμενο του πόθου και των δύο γίνεται σημείο αναφοράς. Ένα βήμα παραπάνω φορτίζει το συναίσθημα και ωθεί στο επόμενο βήμα…»
Εγκαίνια της Έκθεσης: Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010 και ώρα 19:30.
Διάρκεια έως 23/12 /2010Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα -Παρασκευή 12:00 –14:00 και 18:00 –21:00. Σάββατο 11:00 –15:00
ΕΥΜΑΡΟΣ ,Φωκίδος 26, Αμπελόκηποι, 115 26 Αθήνα Τηλ./tel.: 0030 210 6207824 E-mail: evmarosart@gmail.com
Διάρκεια έως 23/12 /2010Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα -Παρασκευή 12:00 –14:00 και 18:00 –21:00. Σάββατο 11:00 –15:00
ΕΥΜΑΡΟΣ ,Φωκίδος 26, Αμπελόκηποι, 115 26 Αθήνα Τηλ./tel.: 0030 210 6207824 E-mail: evmarosart@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου