ΓΕΡΜΑΝΑΡΑΔΕΣ

Το 1996 ο Ντάνιελ Γκολντχάγκεν (Daniel Goldhagen) , Aμερικανός ιστορικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας, εξέδωσε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο : «Το ολοκαύτωμα. Οι πρόθυμοι εκτελεστές του Χίτλερ»(«The Holocaust, Hitler’s Willing Executioners»). Το βιβλίο κατέρριπτε τον μύθο σχετικά με την αποκλειστική ευθύνη ενός περιορισμένου κύκλου ηγετικών στελεχών για τις γενοκτονίες του φασιστικού καθεστώτος, καθώς επίσης την άποψη περί απλής εκτέλεσης των διαταγών των πρώτων από ένα ευρύτερο κύκλο οργάνων του ναζισμού .….Αντίθετα ο Αμερικανός ιστορικός υποστήριζε και τεκμηρίωνε με συγκεκριμένα στοιχεία, ότι η πολιτική του ολοκαυτώματος ήταν αδύνατο να υλοποιηθεί χωρίς την συνειδητή συμμετοχή περίπου 50-55 χιλιάδων ατόμων…

Σήμερα η κοινωνική και πολιτική απαξίωση της Ελλάδας δεν προέρχεται μόνο από κάποια ηγετικά στελέχη της γερμανικής πολιτικής, αλλά από ένα σημαντικό τμήμα των «διαμορφωτών» της γερμανικής κοινής γνώμης» και του μορφωμένου κοινού…Δεν εκπηγάζει μόνο από την Άγγελα Μέρκελ και τους συμβουλάτορές της στο εγχείρημα της γερμανικής πρωτοκαθεδρίας στην Ευρώπη, αλλά και από ένα μεγάλο μέρος της γερμανικής κοινωνίας .

Η έκπληξη που αισθάνθηκε η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη μπροστά στον πρόσφατο «διαπληκτισμό» του Γιώργου Παπανδρέου και της Μέρκελ, έδειξε το πόσο ελάχιστα έχει ζυμωθεί η ιδέα ενός μετώπου κυβερνήσεων και λαών απέναντι στους μεγαλοκαρχαρίες της ΕΕ. Αντίθετα η αυστριακή νότα εναντίον της Ελλάδας – για την μη χορήγηση δανείου - έδειξε το εν δυνάμει μέτωπο των «ευκατάστατων» της βόρειας Ευρώπης εναντίον των «δευτεροκλασάτων» χωρών.

Η Γερμανία μου θυμίζει ένα διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόου για δύο εργολάβους κηδειών, που ελλείψει εργασιών (!) σκότωναν τους υπερήλικες ανθρώπους μιας πόλης και στη συνέχεια περνούσαν με το κάρο τους έξω από τα σπίτια των νεκρών, για να πάρουν την εργολαβία…..Η χώρα αυτή πλήρωσε πεντεροδεκάρες για τη καταστροφή που προκάλεσε στη δική μας χώρα στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, πούλησε πολλαπλάσιας αξίας πράγματα στην Ελλάδα σε σχέση με αυτά που εκταμίευσε για τα ευρωπαϊκά προγράμματα υπέρ της Ελλάδας, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να διαβρώνει τους «δικούς μας» διαχειριστές της πολιτικής και να επιτελεί το αδίκημα της Ηθικής Αυτουργίας στην προδοσία των ελληνικών συμφερόντων (Η τεχνική Ζίμενς εγγυάται…). Κι ακόμη έγινε υπεύθυνη σκόπιμης παράλειψης στην εφαρμογή του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου στην υπόθεση των ελληνοτουρκικών διαφορών, της απειλής πολέμου εναντίον της χώρας μας και της τουρκικής κατοχής της βόρειας Κύπρου, για να μπορεί ακριβώς να μας πουλάει όπλα και να μας έχει καταχρεωμένους και εξαρτημένους…

Η Γερμανία ακούει ό,τι θέλει να ακούσει ή μεγαλοποιεί αυτό που την συμφέρει, κάνοντας το τόσο ΤΟΣΟ και αντιστρόφως….Γενικά κρατάει φιλοτουρκική στάση, με την επικουρία μάλιστα των «αντιπολιτευόμενων», «εναλλακτικών», «φιλειρηνικών» κλπ. Πρασίνων, που την τελευταία δεκαετία ΛΥΣΣΑΞΑΝ κυριολεκτικά εναντίον των ελληνικών θέσεων σχετικά με το παράνομο κράτος της Βόρειας Κύπρου, την υπόθεση των Σκοπίων, το Σχέδιο Ανάν κλπ.

Ιστορικά , το κόστος της διαπαιδαγώγησης της Γερμανίας στις ανθρωπιστικές και δημοκρατικές αξίες ήταν βαρύτατο – χρειάστηκε να γίνουν πόλεμοι για να κατανοήσει κάποια αυτονόητα…Παρ’ όλα αυτά θα μπορούσαν κάποιοι Ευρωπαίοι να της διδάξουν ορισμένα πράγματα χωρίς να χυθεί σταγόνα αίματος. Η Γερμανία θα έπρεπε να έλθει αντιμέτωπη με τις ευθύνες και τις πρακτικές της, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την κριτική στα διεθνή, πολιτικά και κοινωνικά φόρα. "Να τη βρει» από ανθρώπους υπερήφανους, άσχετους με τους συνηθισμένους προγραμματοδίαιτους καραγκιόζηδες που φλυαρούν για το τίποτε σε διάφορα συνέδρια.

Φυσικά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη στάση ορισμένων Γερμανών πολιτών, οι οποίοι μπήκαν σε σκέψεις για την πολιτική και την πρακτική της χώρας τους, στη δύσκολη αυτή συγκυρία της κρίσης .

Σημειώνω λόγου χάρη ένα κείμενο του Γερμανού δημοσιογράφου Walter Wüllenweber στο περιοδικό STERN, που απαντούσε στις 12.3.2010 σε διαμαρτυρίες Ελλήνων για την γερμανική πολιτική :

«….. Το γεγονός ότι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες όπως η Lidl και η Saturn κατέκτησαν την ελληνική αγορά, συμμετέχοντας έτσι ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την οποία κατακρίνω, αυτό το αγνοούσα τελείως. Όπως επίσης αγνοούσα το ύψος των υπέρογκων κερδών που η Ελλάδα αποφέρει στη γερμανική βιομηχανία όπλων. Το 13% των συνολικών γερμανικών εξαγωγών όπλων διοχετεύεται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αγοράζετε τόσα άρματα μάχης και τουφέκια, επειδή αντιλαμβάνεστε τη σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, ως απειλή. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα; Πάλι εμείς οι Γερμανοί. Η γερμανική αμυντική βιομηχανία λοιπόν, επωφελείται από μια διαμάχη, την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θεωρεί περιττή».

Ακόμη σημειώνω τη διαμαρτυρία δυο Γερμανών Πρασίνων Βουλευτών, των Viola von Cramon και Markus Tressel, που την ίδια περίοδο κάλεσαν τους μεν Γερμανούς πολίτες να επιλέξουν το 2010 ως προορισμό των διακοπών τους την Ελλάδα - ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τον οικονομικά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό - τα δε γερμανικά ΜΜΕ να μη δημιουργούν εικόνες πανικού για την Ελλάδα…...

Η Γερμανία πρέπει να μπει σε σκέψεις, κι εμείς πρέπει να μπούμε σε σκέψεις για το πώς θα τη βάλουμε σε σκέψεις…Πάντως με τον α ή β τρόπο, είτε με το βάθεμα της κρίσης είτε με την ανάσχεση και υπέρβασή της με αντικυκλικές πολιτικές, δείχτηκε για άλλη μια φορά ότι υποκείμενα των ευρωπαϊκών αποφάσεων και στρατηγικών είναι οι εθνικοί σχηματισμοί…Κατανοώ βεβαίως την άποψη διαφόρων συναγωνιστών στα πλαίσια της «Αττικής Συνεργασίας – ΟΧΙ στο Μνημόνιο», που αναφέρονταν στην «Ευρώπη των Περιφερειών» και στην δια μέσου αυτής της δομής παράκαμψη κάποιων εθνικών ανταγωνισμών : Όμως εστίες αλληλεγγύης και παραγωγοί αποφάσεων είναι προς το παρόν οι εθνικές συλλογικότητες , η δε Ευρώπη έχει ως βασική κυτταρική δομή το έθνος, όσο κι αν αυτό «οσμώνεται» με τα άλλα έθνη. Ας βλέπουμε λοιπόν την πραγματικότητα, κι ας μην αφήνουμε την αλήθεια της υπαρκτής «Ευρώπης των Εθνών» να τροφοδοτεί την σωβινιστική δημαγωγία των ακροδεξιών….