ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΙ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

　

Αυτή η ιστορία των συναγερμών που ενεργοποιούν διάφοροι ιδιοτελείς, είναι από ορισμένες απόψεις κωμική, τουτέστιν της πλάκας…Παραδείγματος χάρη η πρόσφατη σεναριογραφία περί απειλούμενων τρομοκρατικών επιθέσεων, που όμως δεν έκανε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να "τσιμπήσουν" : Μέχρι του σημείου να κατηγορήσει ο υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας την Αμερική ότι ενσπείρει τρόμο, ενώ Γάλλοι και Άγγλοι παράγοντες των Μυστικών Υπηρεσιών να υποστηρίξουν ότι η διασπορά τέτοιων απειλών συνιστά δωρεάν διαφήμιση της Αλκάϊντα….

Η υπόθεση πάει κι αυτή με τη σειρά της να ξεχαστεί, όπως και πολλές ανάλογες που προηγήθηκαν. Λόγου χάρη η υπόθεση της γρίπης και του εμβολίου που παρήχθη μαζικά, που τελικά ξέμεινε στις αποθήκες όταν διαπιστώθηκε ότι ο συναγερμός ήταν "στημένος" από ένα γκρουπ επιστημόνων... Ή η υπόθεση της γρίπης των πτηνών, πριν μερικά χρόνια, όταν οι ρεπόρτερ της τηλεόρασης έπαιρναν το πιο μελοδραματικό ύφος για να μας κοινοποιήσουν τα νέα 40 ή 50 κρούσματα σε πολυάνθρωπες χώρες της Ασίας, όπου μόνο το συνάχι(!) εξοντώνει εκατοντάδες κατοίκους τη βδομάδα....Ή η υπόθεση της τρομοκρατικής απειλής με το μικρόβιο του άνθρακα, που την πήρε κι αυτήν το ποτάμι της λήθης, άνευ περαιτέρω ερμηνειών από τους επίσημους παράγοντες...Ή η ιστορία με τον ιό της χιλιετίας, στο πέρασμα από το 1999 στο 2000, που "παραμύθιασε" αρκετούς κομπιουτεράδες και προκάλεσε πολλές δαπάνες σε διεθνή κλίμακα, μέχρι να αποδειχτεί μια ακριβοπληρωμένη πατάτα...

Δεν θέλω να απαξιώσω όλους γενικά τους συναγερμούς, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που διακινείται στις ημέρες μας με βάση την υπόθεση ενός ιού, δολοφονικού για τα προγράμματα της πληροφορικής. Θέλω απλά και μόνο να υποστηρίξω ότι συχνά-πυκνά είμαστε υποχρεωμένοι να στεκόμαστε επιφυλακτικοί έως και απορριπτικοί απέναντι στην "αυθεντία", είτε αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη τους είτε (στη καλύτερη περίπτωση...) επαφιέμενοι στη δική μας κρίση....

Για πολλούς και διάφορους λόγους, ζούμε μέσα σε "κοινωνίες του φόβου" - κατά πως έλεγε ο Γερμανός φιλόσοφος και ψυχαναλυτής Έριχ Φρομ (1900-1980), ένας διανοούμενος με απλότητα και μηδενική εκζήτηση, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δική μου τη γενιά. Και ενώ ο "αυτοφυής φόβος" μπροστά στην αρρώστεια, στο θάνατο, στην ανεργία, στη φτώχεια, στο έγκλημα,στην ερωτική απόρριψη, είναι σχεδόν "ανεκτός" από πολλά άτομα, ο εισαγόμενος ή "καλλιεργούμενος" φόβος προκαλεί αγανάκτηση.Φυσικά η ύπαρξη συνδέεται με την αβεβαιότητα, αλλά και η αβεβαιότητα χρήζει μιας ποσόστωσης, διαφορετικά δια μέσου της συσσώρευσής της παράγει νέες ποιοτικές καταστάσεις : Όπως είναι οι φοβίες, οι ψυχασθένειες, η απομόνωση, ο παραγκωνισμός του κριτικού λόγου.Δηλαδή μια ζωή εν τάφω...

Το χρόνο που διανύουμε η υπερχορήγηση αβεβαιότητας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσα από αλεπάλληλους εξυπνακισμούς των πρωτοκλασάτων στελεχών του - "Το πάρτυ τελείωσε", "δεν υπάρχει μία στα ταμεία", κλπ -καθώς επίσης και μέσα από την απουσία μιας σοβαρής σκιαγράφησης του τέλους της ΔουΝουΤοκρατίας,καταβύθισε την ποιότητα ζωής πολύ περισσότερο από τα εισοδήματα. Η προβλεπόμενη πτώση του ΑΕΠ του 2010 κατά 4%, ωχριά μπροστά στη πτώση της ελπίδας και της διάθεσης των πολιτών : Είναι κι αυτό κάτι που δεν μπορεί να συλλάβει ο πλειοψηφικός οικονομιστικός λόγος, ο αθεράπευτα προσκολλημένος στα ποσοτικά και χρηματικά μεγέθη...