Στη πολιτική όπως και οπουδήποτε αλλού, το «ακούγεσθαι» και το «φαίνεσθαι» δεν έχουν τίποτε το αθέμιτο, αρκεί να αντιστοιχούν σε κάποιο κατατεθειμένο έργο.
Στη πολιτική όπως και οπουδήποτε αλλού, ισχύει η αρχή της αναλογικής διαμαρτυρίας – λόγου χάρη δεν μπορείς να φέρεις μια τροχαία παράβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας ή μια κατάληψη πεζοδρομίου από τραπεζοκαθίσματα στη Βουλή.
Στην προεκλογική περίοδο έχεις κάθε δικαίωμα να προβάλλεις το έργο σου ή τις απόψεις σου για ένα θέμα, δεν μπορείς όμως να αφαιρείς αυτό το θέμα από το φυσικό κριτή του, που είναι το εκλογικό σώμα της χώρας σου. Δεν μπορείς να
«παίζεις» στο δημόσιο διάλογο προσπαθώντας να προσδώσεις ενισχυμένο κύρος στις ενέργειές σου, λόγω της σχέσης σου με ένα πολυεθνικό πολιτικό σώμα - όπως είναι το κόμμα των Ευρωπαίων πρασίνων: τη στιγμή μάλιστα που ούτε ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς καταδέχονται να προτάσσουν τη σχέση τους με αντίστοιχα , μεγάλα και πολυεθνικά πολιτικά σχήματα…
Δεν μπορείς να κάνεις ό,τι ο Ευρωβουλευτής Μ. Τρεμόπουλος ,φέρνοντας το θέμα των παράνομων επεκτάσεων του Καζίνο της Πάρνηθας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όταν εκκρεμεί η υπόθεση στα ελληνικά δικαστήρια και όταν είναι σε εξέλιξη καμπάνια των περιβαλλοντικών κινήσεων για το ίδιο θέμα.
Πρόκειται για Ευρωεπαρχιωτισμό και παραγοντισμό επιπέδου FINOS FILMS, με κάποιους να το παίζουν ως έχοντες μπάρμπα στην Κορώνη . Που επί πλέον πλήττει το ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, ως αποδέκτη θεμάτων μιας κάποιας κλίμακας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου