Το 1999, όντας υπέρμαχος των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαυϊα, γέμιζε εμάς τους Έλληνες με αισθήματα υπεροχής….Γιατί εμείς ό,τι κι αν ήμασταν, ήμασταν σαφώς καλύτεροι από τον ίδιο και τα ΝΑΤΟικά ανθρωποειδή , που κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου σκότωναν ανθρώπους και κατέστρεφαν τις υποδομές μιας ολόκληρης χώρας….
Αυτό τον Σεπτέμβριο ο κύριος Μπλαιρ ξαναχτύπησε με ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Ένα ταξίδι». Εκεί δήλωνε αμετανόητος για την πολιτική του στο Ιράκ, όχι όμως και για την απαγόρευση του κυνηγιού της αλεπούς…Και ενώ η Συμμαχία πολιτών «Σταματήστε τον Πόλεμο» τον χαρακτήριζε εγκληματία πολέμου και οι ειρηνιστές των γιουχάϊζαν αγρίως, ο Τόνυ Μπλαιρ μας έκανε κοινωνούς των βασιλικών αδυναμιών του – π.χ. για το αλκοόλ- ή της διαχρονικής κόντρας του με τον πιο βασικό παράγοντα της «Αυλής» του και στη συνέχεια διάδοχό του….
Όμως παρά τις αυτοκρατορικές του πόζες και τη μετέπειτα ένταξή του στο διεθνές διπλωματικό τζετ-σετ, ο κύριος Μπλαιρ δεν διέθετε ούτε την παραμικρή γενναιοφροσύνη ώστε να «χαρισθεί» στον άνθρωπο που τον υπέβαλε σε κριτική το 2009 με ένα σπουδαίο κινηματογραφικό έργο, όπως το κινηματογραφικό “Ghost Writer”. Αντίθετα έκανε τον άσχετο όταν η Νέα Τάξη καταδίωκε και φυλάκιζε τον σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκυ , χρησιμοποιώντας σαν πρόσχημα ένα αδίκημα που είχε διαπράξει πριν 33 χρόνια ! Και παραβιάζοντας με αυτή τη διαδικασία το πνεύμα του σύγχρονου Δικαίου, που με στόχο την κοινωνική ειρήνη και την κατασίγαση των παθών επιβάλλει για όλα τα αδικήματα κάποιους χρόνους παραγραφής.
Για την ιστορία θα άξιζε να υπενθυμίσουμε την συνηγορία του «προοδευτικού» Τόνυ Μπλαιρ με τα μεταλλαγμένα. Στο άρθρο του γιά τα «Μεγάλα οφέλη της βιοτεχνολογίας» [Καθημερινή 26.11.2000], ο τότε πρωθυπουργός δήλωνε για άλλη μια φορά τη νομιμότητά του απέναντι στον «μεγάλο αδελφό» [ΗΠΑ], που αποτελούσε και αποτελεί τον κατ’ εξοχήν διεθνή σπόνσορα της νέας τεχνολογίας. Αντίθετα από την άλλη πλευρά ορθωνόταν ο Πρίγκιπας της Ουαλίας και διάδοχος του θρόνου Κάρολος, ο οποίος έγραφε στην ευρείας κυκλοφορίας Daily Telegraph τον Αύγουστο του 1998 – από όπου και πέρασε στον Ecologist του επόμενου μήνα και στην «Οικοτοπία» του Ιανουαρίου του 1999 :
«Μας διαβεβαιώνουν ότι πριν από κάθε βήμα γενετικά τροποποιημένων φυτών, προηγούνται έλεγχοι, όμως οι διαδικασίες αξιολόγησης (των γενετικά τροποποιημένων φυτών) φαίνονται να προϋποθέτουν την έλλειψη κινδύνων μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου. Το μάθημα των τρελών αγελάδων και των άλλων ανθρωπογενών καταστροφών στην υπόθεση ‘‘φθηνή τροφή’’ δείχνει ότι αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως είναι οι μη προβλέψιμοι κίνδυνοι……»
Όπως και τόσες περιπτώσεις «προοδευτικών», έτσι και εδώ ο Μπλαιρ πάσαρε το προοδευτηλήκι του για να στηρίξει τις επιλογές του κατεστημένου. Ενώ από την άλλη πλευρά ο Συντηρητικός αλλά αξιοπρεπής Κάρολος υποστήριζε αυτό που θεωρούσε ως αλήθεια…
Εν τέλει τα πράγματα πήραν τη τροπή που πήραν, ο αγώνας για τα μεταλλαγμένα και για τη διαδρομή της βιοτεχνολογίας συνεχίσθηκε από τα κοινωνικά κινήματα, ο δε Κάρολος υπέστη μετά λίγο χρόνο την αποκάλυψη και το διασυρμό ενός σεξουαλικού σκανδάλου.
Όχι που θα τον άφηνε η Νέα Τάξη ατιμώρητο !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου