ΑΛΛΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΧΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ

Τα Τίρανα του 2010 εντυπωσιάζουν για τις αναπλάσεις και την εκπληκτική μεταβολή του αστικού τοπίου. Ο Έντι Ρόμα, επί σειρά ετών Δήμαρχος της πόλης, κινήθηκε προς την κατεύθυνση της ανάπλασης του ιστορικού κέντρου, χωρίς να φρενάρεται από τα γνωστά ελληνικά προβλήματα. Παράλληλα προχώρησε στην κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων, ιδιαίτερα κατά μήκος του ποταμού Λάνα, έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία χρωματισμού και καλλωπισμού των εξωτερικών όψεων των κτιρίων και προκάλεσε σειρά από διεθνείς διαγωνισμούς για τις πολεοδομικές αναπλάσεις. Περισσότερα γι αυτό το θαυμαστό έργο μπορεί κανείς να διαβάσει στο άρθρο του ΛΟΥΚΑ ΤΡΙΑΔΗ, που δημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό Greekarchitects (9 Αυγούστου 2010, «Πολλαπλές ερμηνείες της μεταβολής στην παραγωγή του χώρου:Η περίπτωση των αστικών αναπλάσεων στα Τίρανα»).

Οι επεμβάσεις στις εξωτερικές όψεις των κτιρίων είναι πολύ συνηθισμένες σε διάφορες πόλεις – με κύριο αποτέλεσμα την εξάλειψη της κοινοτοπίας και τη παραγωγή φαντασιογόνων ερεθισμάτων στον πολίτη.

Στο Ohio της Αμερικής ένας καλλιτέχνης ονόματι Eric Grohe Miller παραλαμβάνει «τυπικές» όψεις κτιρίων που δεν εκπέμπουν κανένα νόημα, για να τους προσδώσει ενδιαφέρον και γοητεία. Μέσα από τέτοιες παρεμβάσεις τα διάφορα σημεία της πόλης αποκτούν ταυτότητα και έλκουν την προσοχή των πολιτών - ανοίγοντας την όρεξη και για άλλες αισθητικές παρεμβάσεις.

Στην Αθήνα οι βανδαλισμοί αφενός και αφετέρου η φλύαρη εκφραστικότητα διαφόρων – πολιτικοποιημένων ή μη στοιχείων – κακοφορμίζει το αστικό τοπίο και υποχρεώνει τις όποιες αισθητικές αναπλάσεις σε μια προβληματική συμβίωση με την ασχήμια. Όσον δε αφορά τους πολιτικούς, αυτοί κυριολεκτικά «αγρόν αγοράζουν» στην περιαστική περιφέρεια – ως κάτοικοι συνήθως των βορείων προαστίων - χωρίς καν να ξέρουν που πέφτει η οδός Σοφοκλέους και η Μενάνδρου. Κατά τα άλλα ο μεν κύριος Κακλαμάνης εμφανίζεται ενίοτε να αγνοεί το χάλι της πόλης που δημαρχεύει, οι δε προοδευτικές δυνάμεις φαίνονται διατεθειμένες ακόμη και να υπερασπίσουν το δικαίωμα του χέζειν στην Ομόνοια, προκειμένου να υπηρετήσουν τις γνωστές ελαφρολαϊκές επιδιώξεις.

Αδιέξοδο δηλαδή. Όμως η αλήθεια αξίζει να λέγεται, έστω και σ’ αυτές τις ζοφερές συνθήκες