ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Με ζώνουν τα φίδια, όταν σκέπτομαι μια διαταγή που εξέδωσε το 1856 η Βασίλισσα Αμαλία, ως αναπληρώτρια του Όθωνα. Η διαταγή αφορούσε την απαγόρευση του καπνίσματος εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων ! Μετά από ένα και μισό αιώνα, το συγκεκριμένο έγγραφο πιστοποιεί την εθνική αναποφασιστικότητα δια μέσου της λήψης «γενναίων» και «τελικών» αποφάσεων: Κάπως περίπου σαν την αντιμετώπιση των αναδασώσεων, των αυθαιρέτων, της πολιτικής διαφθοράς, των καταπατήσεων του αιγιαλού…. «Ρε συ», λέω στον εαυτό μου, «μήπως το 2250 κάποιοι θα χλευάζουν την τρέχουσα απόφαση για διακοπή του καπνίσματος σε όλους τους (κλειστούς)δημόσιους χώρους;
Όμως ο αγώνας συνεχίζεται, ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας στην ασυνέπεια, στην αναποφασιστικότητα και ελαφρότητα των δεσμεύσεων. Ιδού λοιπόν μια στάση λεωφορείων στη Σαλαμίνα,με μια ελληνική σημαία(για να μη ξεχνιόμαστε….), με μια καρδούλα μαθητικών προδιαγραφώνκαι μια έκκληση για άμεση διακοπή του καπνίσματος, σε απλά ελληνικά …Συγκινητική η βολή εναντίον της καπνορύπανσης, ιδιαίτερα για μας τους οικολογούντες παλαιάς κοπής, που συμπράτταμε από τις αρχές της δεκαετίας το 80 με τους «Αντικαπνιστές» και τις άλλες υγιεινιστικές δυνάμεις, πέριξ του Θεοδόση Μηλογιαννάκη…Ήταν τότε που τα γραφεία κάτι περιοδικών όπως π.χ. του ΑΝΤΙ έδειχναν μπαρουτοκαπνισμένα , η δε έξοδος από αυτά έπρεπε να ακολουθείται και από γενικό πλύσιμο, μέχρι και των σώβρακων…..

Ο αγώνας όμως δικαιώθηκε, ΟΛΕ ! Το ερώτημα που απομένει είναι : γιατί θα έπρεπε η αντικαπνιστική καμπάνια, που κορυφώνεται από την 1η Σεπτεμβρίου και μετά, να συνδέεται τόσο πολύ με το κιτς;