ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Όταν υπάρχει το Ποινικό Δίκαιο και όταν επιβάλλονται κυρώσεις σε όσους υβρίζουν ή συκοφαντούν, γιατί χρειάζεται να υπάρχει και ένα σύστημα οικονομικών κυρώσεων μέσω αγωγών, που μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και στην κατάσχεση της περιουσίας του «αδικοπραγήσαντος»; Τι νόημα έχει η έννοια της «επιείκειας» στο Δίκαιο, της αναλογικότητας της ποινής, της αποβολής των εξοντωτικών και υπερβολικών ποινών από το δικαιοδοτικό σύστημα; Πως συμβιβάζεται ο Νομικός Πολιτισμός μιας χώρας που δεν τουφεκίζει πολίτες, δεν ακρωτηριάζει τα χέρια των κλεπτών, δεν επιβάλλει ποινές μαστίγωσης, να σπρώχνει στην απόλυτη απόγνωση πολίτες μέσω εξωφρενικών οικονομικών κυρώσεων;

Για την υπόθεση αυτή ο υποφαινόμενος έχει αρθρογραφήσει σε διάφορα έντυπα,όπως και στον δικτυακό τόπο της ppol.gr στις 14.2.2008, αλλά και σ’ αυτό τον ιστότοπο στις 22.11.2009, με αφορμή την αγωγή αποζημίωσης του Ιταλού Προέδρου Ρενάτο Σκίφανι,που ζήτησε 1,3 εκατ. Ευρώ(!) από τον συγγραφέα Αντόνιο Ταμπούκι, εξαιτίας ενός άρθρου που δημοσίευσε ο δεύτερος στην «Ουνιτά» τον Μάϊο του 2008.

Υπογράμμιζα τότε

« την ανάγκη μιας γεναίας νομοθετικής πρωτοβουλίας, πολύ πιο βαθιάς και τολμηρής από αυτήν που είχε προωθήσει το ΛΑΟΣ πριν ένα χρόνο, ζητώντας από την Βουλή την μη εκδίκαση αγωγών αποζημίωσης αν δεν έχει τελεσιδικήσει η ποινική διαδικασία καθώς και την κατάργηση του κατωτάτου ορίου αποζημίωσης των θιγέντων δια του Τύπου»

Υποθέτω ότι εκείνη η αναφορά στο ΛΑΟΣ – που έγινε μάλιστα και από τις στήλες της εφημερίδας «ΕΠΟΧΗ,("Το παρόν του παρελθόντος",9.11.2008)ενόχλησε κάποιους συντρόφους, αλλά η υπόθεση έμελλε να ξαναχτυπήσει και να προκαλέσει τη πρωτοβουλία ενός χώρου με τον οποίο επίσης διατηρώ απόσταση.

Έτσι πρόσφατα, ο Στρατής Μπαλάσκας, γνωστός δημοσιογράφος στην «Ελευθεροτυπία», αρχισυντάκτης στην τοπική εφημερίδα «Εμπρός» της Μυτιλήνης και αντιπρόσωπος για το Β. Αιγαίο στη Γενική Συνέλευση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών, καταδικάστηκε από το Εφετείο Αιγαίου σε αποζημίωση ύψους 185.000 ευρώ, δεκαπλάσια από εκείνη που είχε επιδικάσει το Πρωτόδικο Δικαστήριο.

Στο επίμαχο ρεπορτάζ, ο Στρατής Μπαλάσκας είχε αναπαραγάγει κατηγορητήριο της Εισαγγελίας του Ναυτοδικείου Πειραιά σύμφωνα με το οποίο έξι λιμενικοί είχαν παραπεμφθεί ενώπιον του Πενταμελούς Ναυτοδικείου Πειραιά, για να δικαστούν, και ήδη κάποιοι από αυτούς καταδικάστηκαν.

Για την υπόθεση αυτή ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πρασίνων Μιχάλης Τρεμόπουλος δήλωσε

: «Ως δημοσιογράφος επί πολλά χρόνια αλλά και ως ενεργός πολίτης γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο σημαντική είναι η ελευθερία του Τύπου και η δυνατότητα κριτικής σε πράξεις κρατικών λειτουργών. Περιπτώσεις όπως αυτή του Στρατή Μπαλάσκα δείχνουν ότι είναι απαραίτητο να κάνουμε ακόμα πολλά βήματα για να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα αυτά για όλους, και στην πράξη. Χρειάζεται λοιπόν επαγρύπνηση ώστε η δικαστική προστασία κάποιων δικαιωμάτων να μη μετατρέπεται σε δικαστική προσβολή της ελευθερίας του Τύπου»

,

Εξ άλλου σε ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών σημειώνεται ότι απόφαση άλλου ελληνικού δικαστηρίου για το ίδιο περιστατικό έχει δεχθεί την ακρίβεια των περιστατικών που ανέφερε ο δημοσιογράφος στο δημοσίευμά του.

Ενώσεις Ελλήνων δημοσιογράφων απευθύνθηκαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρώντας ότι τέτοιες δικαστικές αποφάσεις υπονομεύουν τόσο την ελευθερία του Τύπου, όσο και τη δυνατότητα των πολιτών να ασκούν κριτική στη δημόσια διοίκηση και να προστατεύονται από αυθαιρεσίες δημόσιων λειτουργών.

Οι ελευθερίες αυτές κατοχυρώνονται και σε ευρωπαϊκό επίπεδο βάσει του άρθρου 9 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (2) και του άρθρου 11 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης .

Έτσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ερωτήθηκε:

Αν είναι ενήμερη για το περιστατικό. Αν θεωρεί τέτοιες διώξεις δημοσιογράφων συμβατές με τις υποχρεώσεις των κρατών μελών από τις ανωτέρω διεθνείς συμβάσεις

Αν παρακολουθεί περιστατικά που δημιουργούν απειλές για την ελευθερία του Τύπου σε χώρες μέλη....