ΥΠΕΡΒΑΣΗ, ΟΧΙ ΜΙΖΕΡΙΑ

Πως θα μας φαινόταν η κατάσταση αν το καλοκαίρι που έρχεται, εκτός από τη φρικτή οικονομική παρακμή, την επαναδιαπραγμάτευση των εθνικών θεμάτων, το αίσθημα απογοήτευσης των πολιτών και τις σοφιστείες διαφόρων σοφολογιώτατων, αντιμετωπίζαμε έστω και τις μισές πυρκαγιές, από αυτές που υποστήκαμε το καλοκαίρι ΤΟΥ 2007 ; Προφανώς, θα επρόκειτο για μια κανονική κόλαση....
Αυτός ο ιστότοπος έχει «περιποιηθεί δεόντως» διάφορες ενέργειες και προσανατολισμούς της κυρίας Μπιρμπίλη και του ΥΠΕΚΑ, όπως μπορεί να δείξει εύκολα μια περιήγηση σε αυτόν. Όμως ταυτόχρονα, εκτός από το θάρρος της κριτικής διαθέτει και το θάρρος της επιβράβευσης των έργων που έχουν θετικό πρόσημο. Γιατί το κριτικό πνεύμα είναι σαφώς διακριτό από το «πνεύμα αντιλογίας», από το «πνεύμα» της εναντίωσης στις οποιεσδήποτε ενέργειες της αντίθετης πλευράς.

Με δεδομένα τα ελλείμματα εθελοντισμού και αυτο-στράτευσης σε αυτή τη χώρα, με δεδομένη τη παρουσία του πολιτικού «βερμπαλισμού» ακόμη και εκεί όπου απαιτείται χειροπιαστή δράση, με δεδομένη την ανάγκη της μετατροπής του πολιτικού ακτιβισμού σε καθημερινή προσπάθεια αλλαγής των όρων ζωής - την ανάγκη ενός νέου «Σιτουσιανισμού», θα έλεγα - η εκ μέρους του ΥΠΕΚΑ υπογράμμιση της δράσης εθελοντών και Σχολείων για τον καθαρισμό των περιαστικών δασών από εύφλεκτες ύλες, ήταν οπωσδήποτε σωστή. Και από την άλλη πλευρά ήταν μίζερη η ανακοίνωση των Οικολόγων Πρασίνων υπό τον τίτλο «ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΙ ΔΑΣΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ»(3.5.2010), που σωστά μεν επεσήμανε τις ελλείψεις τις δασικής πολιτικής στη χώρα, αλλά κάθε άλλο παρά πλειοδοτούσε ή ενίσχυε το ρεύμα για ένα νέο εθελοντισμό.
Πριν από 20 χρόνια πολλοί από τους «ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥΣ» διαθέταμε ελεύθερο χρόνο και προσωπικά έξοδα, για να προστατεύσουμε τον Υμηττό και την Πάρνηθα. Γιατί πιστεύαμε στην κοινωνική αλλαγή μέσα από τη δημιουργία θυλάκων συμπεριφοράς και δράσης , αντίθετων στη λογική του εμπορεύματος, της «ιδιο»τέλειας, της ανάθεσης . Σήμερα που η χώρα καταβυθίζεται από τις πρακτικές του διεθνούς και εσωτερικού «αεριτζήδικου» κεφαλαίου, χρειάζεται δραματικά ένα νέο πολιτικό πνεύμα για εναλλακτικές δράσεις,για νέα κοινωνικά δίκτυα και μορφές αλληλεγγύης. Χρειάζεται ένα πνεύμα πλειοδοσίας απέναντι στις όποιες δράσεις της εξουσίας. Πνεύμα υπέρβασης και όχι μίζερης αντιπολίτευσης για το «ακουσθήναι»...