Το θλιβερό γεγονός της δολοφονίας των τριών εργαζομένων από τους Αναρχοφασίστες, θα μπορούσε οπωσδήποτε να δώσει λαβή για ουσιαστικές αναλύσεις. Θα μπορούσε να συζητηθεί στα σοβαρά το κατά πόσο οι εμπρηστές της Τράπεζας του Βγενόπουλου απέβλεψαν στον θάνατο κάποιων απεργοσπαστών, ή στο κατά πόσο τον αποδέχθηκαν σαν πιθανότητα, ή στο κατά πόσο θεώρησαν ως απίθανο ένα αποτέλεσμα τέτοιας έκτασης. Θα μπορούσαν επίσης να συζητηθούν οι «εξωτερικοί όροι» του συμβάντος, όπως η αντικειμενική έκθεση των εργαζομένων στον κίνδυνο από την εργοδοσία, η απουσία μέσων πυρασφάλειας κλπ. Όμως στην όλη αυτή ανατριχιαστική ιστορία, το να ΠΡΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ θέματα όπως οι αυτοκτονίες κάποιων εργαζομένων σε άλλο χώρο και χρόνο λόγω οικονομικής κρίσης, η έλλειψη θύρας εξόδου από το κτίριο και η απουσία ρολών ασφαλείας, συνιστά μια απίστευτη σοφιστεία και στρεψοδικία. Γιατί φαντάζει πραγματικά απίστευτο το ότι άνθρωποι σχετικά νοήμονες, αυτοεπιστρατεύθηκαν για να κάνουν το «τόσο» ΤΟΣΟ, για να στοιχειοθετήσουν επιχειρήματα κοντινά με τη ναζιστική λογική των αντιποίνων, για να διυλίσουν τον κώνωπα της αμέλειας και να καταπιούν την κάμηλο της επίθεσης με δολοφονικό σκοπό ή δολοφονική δυνατότητα.
Η παρακμή της Αρχαίας Αθήνας δηλώνεται με την εντεινόμενη υπεροχή της σοφιστείας απέναντι στον δημοκρατικό λόγο. Σήμερα η αριστεροειδής και Σταλινοτραφής σοφιστεία, ξεσκολισμένη από την απολογητική των βανδαλισμών του Δεκέμβρη 2008, επιχειρεί να ανατρέψει το προφανές και έκδηλο. Το όριό της θα ήταν να μιλήσει για αυτοπυρπόληση των εργαζομένων, λόγω της πολιτικής του Βγενόπουλου ! Όλα θα μπορούσε να τα περιμένει κανείς από αυτήν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου