ΚΟΝ-ΜΠΕΝΤΙΤ-ΟΠΟΙΗΣΗ

Στο δικτυακό τόπο των Οικολόγων Πρασίνων ασχολούμαι με την είδηση περί της εκδήλωσης με θέμα ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, στις 12 Απριλίου 2010, στο ξενοδοχείο Athens Imperial. Κατά την πρώτη στιγμή της «επαφής» μου με την είδηση, είχα υποθέσει οτι η εκδήλωση αφορούσε μια συνηθισμένη, πολλαπλή προσέγγιση του ζητήματος, από 4 ομιλητές διαφορετικών απόψεων. Εμ δε ! Σύμφωνα με το δικτυακό τόπο των ΟΠ, ομιλητής είναι ο ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος, μαζί του δε ΑΠΛΩΣ ΣΥΖΗΤΟΥΝ οι Σάκης Κουρουζίδης, διευθυντής της Ευώνυμης Βιβλιοθήκης, Λεωνίδας Λουλούδης , Πανεπιστημιακός και Νίκος Τσούκαλης, βουλευτής Αχαίας του ΣΥΡΙΖΑ...Το παράδοξο όμως είναι ότι η εκδήλωση δηλώνεται ότι «οργανώνεται ως ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ», δηλαδή από έναν άλλο φορέα, πέραν των Οικολόγων Πρασίνων !
Για την ώρα αγνοώ το κατά πόσο αυτή η πρακτική συνιστά έκφραση ταπεινότητας εκ μέρους της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, φιλοφρόνηση προς τον Τρεμόπουλο από τους παραστεκάμενούς του ή αυτοαναγόρευση των ΟΠ σε παράγοντες επηυξημένου κύρους, παρά τις επιταγές του δημοκρατικού διαλόγου περί ισηγορίας. Θα ήθελα να ελπίζω να συμβαίνει το πρώτο, αν και πιστεύω το τρίτο ως πιθανότερο.Και τούτο γιατί μέσα στο πλαίσιο των Πρασίνων της Ευρώπης, οι εξελίξεις δείχνουν την ανάπτυξη ενός πρωτοφανούς παραγοντισμού και τη διαμόρφωση μιας «ακατέργαστης»πολιτικής θεωρίας, που στόχο έχει την διευρυμένη εξουσία της σημερινής πλειοψηφικής ομάδας.
Μια ιδιαίτερη δήλωση αυτής της εξέλιξης εμπεριέχεται στο άρθρο του Κον Μπεντίτ «Ας εφεύρουμε μαζί ένα νέο πολιτικό συνεταιρισμό», που δημοσιεύθηκε στον δικτυακό τόπο της ppol.gr Το άρθρο αυτό επιχειρεί να πει κάτι εξαιρετικά ρηχό και αδέξιο, ως κριτική στο παραδοσιακό «κομματικό μοντέλο», που κυριαρχεί κυρίως στην Αριστερά . Στην ουσία προσπερνάει εύκολα και αβασάνιστα το θέμα του «κομματικού πατριωτισμού», που δυνάστευσε και εξακολουθεί να δυναστεύει τις κοινωνίες των πολιτών, που δημιουργεί δομές «πολιτικής εφόδου» για την κατάληψη της εξουσίας και αποθεώνει την ημετεροκρατία. Και σε τελική ανάλυση ο Κον Μπεντίτ υιοθετεί το μοντέλο των μεγάλων περιβαλλοντικών οργανώσεων, που συγκροτούν έναν απλό διοικητικό μηχανισμό περιστοιχιζόμενο από «συνδρομητές», «εθελοντές», «υποστηρικτές» κλπ. Σύμφωνα με την ανάλυση του , όλοι αυτοί οι «χύμα» διαβουλευόμενοι και μη απαρτίζοντες μια συγκεκριμένη «οργανική δομή», θα ψηφίσουν μια ημέρα των ημερών για ένα «αυτόνομο οικολογικό πολιτικό υποκείμενο» - αγνώστων λοιπόν στοιχείων, λέω εγώ....
«Καλώ να δημιουργηθούν παντού «όμιλοι Ευρώπη-Οικολογία 22 Μάρτη», γράφει ο Κον Μπεντίτ.Να μια υπόθεση καθόλου άγνωστη σε μας τους Έλληνες, που βιώσαμε την εκλογή του Γ.Παπανδρέου ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ το 2004 με τον «δημοκρατικό μηχανισμό των 1.000.000 e-mails». Αυτόν που πέρασε στην ιστορία ως απλή χορήγηση δακτυλιδίου υπό του αποχωρούντος Προέδρου.....