Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ *

Μας εγκαλούν για την έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας και για την συστηματική εξαπάτηση των εταίρων μας, μας θυμίζουν τον πακτωλό των κοινοτικών πόρων που εισέρευσαν στην Ελλάδα . Βάζουν ακόμη χέρι και στην Αφροδίτη της Μήλου(πρόσφατο εξώφυλλο του FOCUS) για να δηλώσουν τη δική μας απατεωνιά , ξεχνώντας τη δική τους όσον αφορά το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων – που τις καταβύθισαν στο επίπεδο τροχαίου ατυχήματος. Φυσικά τηρούν επιμελώς σιγή για τα χρήματα που διέρευσαν στην Γερμανία υπό τη μορφή πολεμικών παραγγελιών, και δεν λένε τίποτε για την μακρόχρονη αδρανοποίηση της ελληνικής παραγωγικής οικονομίας, για την σιωπηλή καθήλωση της Ελλάδας ως χώρας τουριστικών και ψυχαγωγικών υπηρεσιών μέσα στον ευρωπαϊκό καταμερισμό έργων..

Βολεύθηκαν με την κατάληψη του λιανικού εμπορίου, βολεύθηκαν με τις διεφθαρμένες γραφειοκρατίες του δικομματισμού, με τους πολιτικούς που τη μια μέρα τους λένε γίγαντες με μιαλό παιδιού και την άλλη τα μασάνε (Πάγκαλος). Βολεύτηκαν με τήν «εγγυημένη τεχνική» της Ζήμενς και με τους ημέτερους προγραμματοφάγους, «λικβινταριστές» (=διαλυτιστές) της εθνικής συλλογικότητας, κι ακόμη με τη λειτουργία της Ευρωζώνης ως νοφιλελεύθερης αρένας - με κάποιους υποβαθμιζόμενους και άλλους αναβαθμιζόμενους, χωρίς ουσιαστική παρέμβαση εναντίον της ύφεσης.
Και τώρα επιμένουν να αλληθωρίζουν προς τα οικονομικά της Ελλάδας, χωρίς να βλέπουν την τρέχουσα αντιυφεσιακή πολιτική παροχών στις ΗΠΑ. Συνεχίζοντας σαν αμετανόητοι μακάκες να μην κατανοούν αυτό που δεν κατανοούσαν και στις απαρχές του ευρώ : Ότι δηλαδή «το ευρώ εκτός από κεντρική τράπεζα χρειάζεται και υπουργείο Οικονομικών», όπως διαπίστωσε μέχρι και ο διαβόητος Τζωρτζ Σόρος ( «Ναυτεμπορική» 23.2.2010 ).

Μας λένε κλέφτες και δεν έχουν άδικο, όμως ξεχνούν ότι η δική τους κλεψιά προηγήθηκε της δικής μας..

*Τίτλος ταινίας του Μάριο Μονιτσέλι, του 1958