Τελικά η δήλωση των Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και Ρεμπέκα Χαλμς (17.2.2010), συμ-προέδρων της ομάδας των Πράσινων/E.F.A. στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, κατάφερε να μας βάλει σε σκέψεις, καθότι οι επικεφαλής των πρασίνων προτίμησαν κατά κύριο λόγο να προτείνουν στην χώρα μας - με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση - μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών αντί μισθολογικών περικοπών. Με άλλα λόγια, οι κκ Συμπρόεδροι πρότειναν, εμμέσως πλην σαφώς, την περικοπή των ελληνικών παραγγελιών προς τις ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες, κυρίως Γαλλίας και Γερμανίας, προφανέστατα δε και την αντίστοιχη μείωση της απασχόλησης και του κύκλου εργασιών στις εν λόγω χώρες.
Η άποψη αυτή φαίνεται πολύ αλληλέγγυα και ευρωπαϊστική, αλλά μόνο από πρώτη όψη. Πολλοί και μεταξύ άλλων και ο υποφαινόμενος, θα προτιμούσαν σαφώς την ύπαρξη ενός «άλλου» στρατού, εξοπλισμένου με καριοφίλια και αφιερωμένου σε «αγαθοεργίες» - με την ευρεία έννοια της λέξεως. Ταυτόχρονα όμως θα προτιμούσαν και την ύπαρξη μιας «άλλης Βαλκανικής», χωρίς αυτοκρατορικά όνειρα, διχαστικές πρακτικές και πασίδηλους μικρο-μεγαλο- ιδεατισμούς.
Όμως ακόμη πιο προτιμητέα κι από τα καριοφίλια, θα ήταν η εγγύηση των συνόρων και των νομίμων δικαιωμάτων των 27, από μια ενιαία ευρωπαϊκή συλλογικότητα. Θα ήταν η αμετακίνητη εγγύηση του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» και η περιφρούρηση του νομικού και πολιτικού πολιτισμού, στην Κύπρο, στο Αιγαίο,στην Τουρκία, σε όλα τα ευρωπαϊκά μήκη και πλάτη. Ελλείψει αυτών των εγγυήσεων,οι μεν εξοπλισμοί της χώρας μας είναι αναπόφευκτοι, οι δε πολιτικές βολές των Κον Μπεντίτ και Χαλμς απλά πυροτεχνήματα....
Η άποψη αυτή φαίνεται πολύ αλληλέγγυα και ευρωπαϊστική, αλλά μόνο από πρώτη όψη. Πολλοί και μεταξύ άλλων και ο υποφαινόμενος, θα προτιμούσαν σαφώς την ύπαρξη ενός «άλλου» στρατού, εξοπλισμένου με καριοφίλια και αφιερωμένου σε «αγαθοεργίες» - με την ευρεία έννοια της λέξεως. Ταυτόχρονα όμως θα προτιμούσαν και την ύπαρξη μιας «άλλης Βαλκανικής», χωρίς αυτοκρατορικά όνειρα, διχαστικές πρακτικές και πασίδηλους μικρο-μεγαλο- ιδεατισμούς.
Όμως ακόμη πιο προτιμητέα κι από τα καριοφίλια, θα ήταν η εγγύηση των συνόρων και των νομίμων δικαιωμάτων των 27, από μια ενιαία ευρωπαϊκή συλλογικότητα. Θα ήταν η αμετακίνητη εγγύηση του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» και η περιφρούρηση του νομικού και πολιτικού πολιτισμού, στην Κύπρο, στο Αιγαίο,στην Τουρκία, σε όλα τα ευρωπαϊκά μήκη και πλάτη. Ελλείψει αυτών των εγγυήσεων,οι μεν εξοπλισμοί της χώρας μας είναι αναπόφευκτοι, οι δε πολιτικές βολές των Κον Μπεντίτ και Χαλμς απλά πυροτεχνήματα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου