ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ

Δεν θέλουμε την Ελλάδα περίκλειστο φρούριο. Αλλά δεν θα αφήσουμε ποτέ να γίνει και ξέφραγο αμπέλι... Αντώνης Σαμαράς 8.2.2010 «Όταν σε χειροκροτούν οι εχθροί σου, κάτι δεν πάει καλά» - έλεγε μια φορά κι έναν καιρό ο Λένιν. Θα έλεγα κι εγώ ότι το ίδιο ισχύει, όταν κάποιος χειροκροτά τους εχθρούς του. Το θέμα όμως που προέχει εδώ, είναι το αντικείμενο της έχθρας. Και δευτερευόντως είναι το ερώτημα για το αν υπάρχουν κάποιοι εχθρικότεροι των εχθρών σου.... Να σταθούμε λοιπόν στους εχθρούς ή στην έχθρα; Να γυρίσουμε την πλάτη στον αρχηγό της «επάρατης» ή να εστιάσουμε στο «επίμαχο θέμα», δηλαδή στην έχθρα; Εγώ προσωπικά προτίμησα να σταθώ στο δεύτερο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η ελληνική μεταναστευτική πολιτική και το συζητούμενο στη Βουλή Ν/Σ περί ιθαγένειας. Και βρήκα πολλές από τις απόψεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας συνετές, κάθε άλλο παρά ρατσιστικές ή κοινωνικά ανάλγητες. Βρήκα πως οι ιδέες του για τις συγκρουσιακές καταστάσεις που δημιουργεί η «Πολυπολιτισμικότητα» κινούνται προς σωστή κατεύθυνση, αν και χαρακτηρίζονται από μεγάλα ελλείμματα. Και διαπίστωσα για άλλη μια φορά την ανάγκη να διακηρυχθεί – προς γνώση και συμμόρφωση διαφόρων «προοδευτικών» δυνάμεων που αναζητούν «μέσους όρους» έστω και επί θυσία των αρχών τους - ότι υπάρχουν πολιτιστικές ασυμβατότητες μη «θεραπεύσιμες» στη βραχυχρόνια περίοδο : Ότι οι αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στη κοινωνία, για την αυταρχική ή αντιαυταρχική ανατροφή των νέων , για τα δικαιώματα στον έρωτα, για τον κριτικό ή θεοκρατικό λόγο στην εκπαίδευση, για τον πολιτικό και νομικό πολιτισμό, νοούμενες κατά μέσο όρο, συνιστούν συγκρουσιακά στοιχεία μεταξύ μεταναστών και εγχωρίων. Στοιχεία που έχουν ειπωθεί από πολλούς αλλά και από τον υποφαινόμενο, με τις αναρτήσεις στην oikonikipragmatikotita .blogspot.com της 28.1.2010, 8.1.2010 , 25.5.2009 και 12.5.09. Που όμως είναι αναγκαίο να επαναλαμβάνονται, για να ξεχωρίζουν τα άτομα φιλανθρωπικών καλών προθέσεων από τους κερδοσκοπικούς ή πολιτικούς «χρήστες» της μετανάστευσης.... Ιδού λοιπόν ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το λόγο του Αντώνη Σαμαρά στη συνεδρίαση της Βουλής, στις 8 Φεβρουαρίου 2010 . …… «.......Υποστηρίζει ηκυβέρνηση ότι αν δώσουμε ιθαγένεια στα παιδιά θα τα ενσωματώσου με πιοεύκολα. Αυτή η άποψη κυριάρχησε, πράγματι, σε κάποιες χώρες με μεγάληαποικιακή παράδοση για κάποια χρόνια.Όπως, όμως, έδειξαν τα δραματικά γεγονότα στο Λονδίνο και στα προάστιατων γαλλικών πόλεων, το 2005, δεν αρκεί η εύκολη ή αυτόματη χορήγησηιθαγένειας για να ενταχθούν τα παιδιά των μεταναστών. Χρειάζεται και η ψυχολογική ενσωμάτωσή τους, σταδιακά και ομαλά. Πράγμα που προφανώςδεν είχε συμβεί στις χώρες αυτές. Κι αυτό πλήρωσαν οι κοινωνίες τους...Το πλήρωσαν, κατάλαβαν το σφάλμα τους και τώρα το διορθώνουν:-- Στη Βρετανία κάνουν στροφή τώρα - επί Εργατικής κυβέρνησης μάλιστα- και διακηρύσσουν των ενσωμάτωση των παιδιών των μεταναστών στη «βρετανικότητα», έννοια άγνωστη ως το 2005.-- Στη Γαλλία πάνε ένα βήμα πιο πέρα: δημιουργούν υπουργείο Εθνικήςταυτότητας και μετανάστευσης. Επικεντρώνοντας την προσοχή τους στηναναβάθμιση της εθνικής ταυτότητας ως μέσου για την ομαλή ενσωμάτωσητων μεταναστών.-- Ανάλογα και στην Ισπανία, επί Πρωθυπουργίας του ΣοσιαλιστήΘαπατέρο, μιλούν για Ισπανικότητα...Εμείς δεν λέμε τίποτε διαφορετικό: Μιλάμε για ενσωμάτωση τωνμεταναστών στην ημετέρα παιδεία, δηλαδή την «ελληνικότητα».Εδώ, όποιον μιλάει για ελληνικότητα κάποιοι τον στέλνουν στην πυρά!Δηλαδή πάμε αντίθετα με όσα ανακαλύπτουν και θεσπίζουν ευρωπαϊκέςκυβερνήσεις, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές.Κι όταν εμείς υποδεικνύουμε στην κυβέρνηση τη θετική και αρνητικήευρωπαϊκή εμπειρία, μας κάνει και μαθήματα... πολύ-πολιτισμικότητας!Δεν έχει καταλάβει η κυβέρνηση ότι η πολύ-πολιτισμικότητα είναι έναιδεολόγημα που καταρρέει παντού. Και εγκαταλείπεται όπου τουιοθέτησαν, έστω και πειραματικά.Να διευκρινίσουμε ότι πολύ-πολιτισμικότητα δεν είναι <<η ανοχή προς τοδιαφορετικό>>. Αν ήταν αυτό, θα συμφωνούσαμε όλοι...Πολύ-πολιτισμικότητα είναι δύο άλλα πράγματα, πολύ επικίνδυνα: Πρώτονέχει ως συνέπεια - έστω και αθέλητη - να αναπαράγονται οι<<διαφορετικοί>>, δηλαδή οι ξένοι μετανάστες, σε γκέτο. Εμείς επιλέγουμετο αντίθετο: Επιδιώκουμε να εντάξουμε τους μετανάστες στην κοινωνίαμας και στον Πολιτισμό μας. Θέλουμε να τους ενσωματώσουμε, ώστε νανιώθουν κι εκείνοι και να τους νιώθουν όλοι οι συμπολίτες τους ως μέλητης κοινωνίας, ως Έλληνες. Η ενσωμάτωση είναι η καλύτερη ασπίδα για τορατσισμό. Η πολύ-πολιτισμικότητα αναπαράγει το ρατσισμό.Δεύτερον, η πολύ-πολιτισμικότητα διακηρύσσει ότι όλοι οι πολιτισμοίμπορούν να συμβιώσουν αρμονικά. Αλλά αυτό έχει διαψευστεί. Υπάρχουνπολιτιστικά στοιχεία που δεν μπορούν να συμβιώσουν.Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η μπούρκα σε μια φιλελεύθερη δυτικήκοινωνία.Δεν γίνεται αποδεκτή η πολυγαμία ή έθιμα που οδηγούν σε βάναυσημεταχείριση της γυναίκας στις δικές μας κοινωνίες.Γιατί όλα αυτά ακυρώνουν το δικό μας Πολιτισμό.Δημοκρατικές χώρες της Δύσης βάζουν ήδη φραγμούς σε πολιτισμικάστοιχεία που φέρνουν κάποιοι μετανάστες από τις χώρες καταγωγής τους.Για να μη λειτουργούν αυτοί οι φραγμοί κατασταλτικά, πρέπει τοσυντομότερο να ενσωματωθούν ομαλά οι μετανάστες και κυρίως τα παιδιάτους, στις βασικές αξίες του δυτικού πολιτισμού……... Θέλουμε τους μετανάστες που επιλέγουν να ριζώσουν στη χώρα μας, να αφήσουν πίσω τους στοιχεία του πολιτισμού τους που είναι ασύμβατα μετο δικό μας, να ενταχθούν στην κοινωνία μας, να νιώσουν Έλληνες, ναγίνουν Έλληνες μέσω της <<ημετέρας παιδείας>>. Δεν θέλουμε απλώς να<<πάρουν τα χαρτιά τους>> με συνοπτικές διαδικασίες και να αναπαράγονταιως διαφορετικά γκέτο...Θέλουμε την ενσωμάτωση των ξένων, για να καταπολεμήσουμε τηνξενοφοβία. Για να τελειώσουμε το ρατσισμό.Δεν θέλουμε τα γκέτο που τροφοδοτούν κι αναπαράγουν το ρατσισμό... - Η ενσωμάτωση είναι πολύ ευρύτερη έννοια. Απευθύνεται στους ίδιους τουςμετανάστες, αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία. Ενισχύει την κοινωνικήσυνοχή, δεν την κατακερματίζει σε αναρίθμητα γκέτο.Η ενσωμάτωση έχει ως κεντρικό άξονα την Εκπαίδευση, αλλά εκτείνεταιπολύ πέρα από την Εκπαίδευση. Ομαλή ένταξη των μεταναστών δεν γίνεται όταν δημιουργείται καχυποψίαστην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτή την καχυποψία θέλουμε να καταπολεμήσουμε.Αυτή την καχυποψία τροφοδοτεί η πολιτική της κυβέρνησης, η οποία θέλεινα πολιτογραφήσει τους πάντες, χωρίς να εντάξει κανένα. Οι μετανάστες που θέλουν να ριζώσουν πραγματικά στην Ελλάδα - κι αυτοί και τα παιδιά τους - παίρνουν την ένταξή τους πολύ σοβαρά. Και γι'αυτό είναι οι πρώτοι που επιθυμούν ομαλή ένταξη. Όχι βιαστική μαζική πολιτογράφηση.Θέλουν να ενταχθούν σε μια συνεκτική κοινωνία και να νιώσουν τηθαλπωρή της. Δεν θέλουν να γίνουν ένα <<γκέτο νόμιμων>>, σε μια κοινωνία όλο και πιο ξενόφοβη.........»