Ποιοί είναι αυτοί που σκοτώνουν, που βεβηλώνουν τάφους, που προσφεύγουν σε μεσαιωνικές μορφές προσβολής της μνήμης νεκρών, που καίνε και ξεσχίζουν ελληνικές σημαίες στα πλαίσια ενός ανθρωποφαγικού συμβολισμού - ίσως προσβάλλοντας λιγότερο εμάς τους Έλληνες αλλά πολύ περισσότερο δίνοντας διέξοδο στον εσωτερικό τους βόθρο; Ποιά δυστοπία εξυπηρετούν αυτά τα αποβράσματα, αυτοί οι άσχετοι με οποιαδήποτε έννοια πολιτικού πολιτισμού, με οποιοδήποτε γεναιοφροσύνη και ευθύτητα στην αντιμετώπιση του αντιπάλου;
Μήπως τελουν σε κατάσταση "συγκοινωνούντων δοχείων" με εκείνους που πρόσφατα προκάλεσαν τη δήλωση του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης περί "σταύρωσης" , με αποτέλεσμα κάποιοι Τούρκοι Δημοκράτες να βγουν στον αέρα και να καταγγείλουν τις πρακτικές της χώρας τους; Μήπως είναι αυτοί που εμμέσως πλην σαφώς κατακρίνονταν από έγκυρους Τούρκους δημοσιογράφους, όπως ο Εργκούν Μπαμπαχάν της "Σταρ", που με αφορμή τη δήλωση Βαρθολομαίου σημείωνε : "Δεν τους σταυρώνουμε( τους Έλληνες), αλλά τους καίμε τα σπίτια". Και στη συνέχεια αναφερόταν σε μια μαθήτρια του ελληνικού Ζαππείου Λυκείου, που πήρε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό απαγγελίας του εθνικού ύμνου της Τουρκίας, μεταξύ των μαθητών της περιοχής Πέρα, που είναι κόρη της Μαριάνθης Σοζντέ, της Ίμβριας Ελληνίδας της οποίας το σπίτι πυρπολήθηκε πριν δέκα χρόνια , με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός ο τετράχρονος, τότε, γιος της.
"Πώς πρέπει να ονομάσουμε μία βιαιοπραγία όπως αυτή της πυρπόλησης ενός σπιτιού μαζί με αυτούς που βρίσκονται μέσα....", έγραφε ο Μπαμπαχάν και σημείωνε: "Το δράμα αυτό δείχνει ότι η χώρα μας δεν είναι κάστρο της επιείκειας, όπως το παρουσιάζουν κάποιοι. Όπως ακριβώς συνέβη με τη βιαιοπραγία των επεισοδίων του 1955, με τα οποία ωθήσαμε σε φυγή όσους Ελληνες της Πόλης δεν είχαμε καταφέρει να διώξουμε με την ανταλλαγή πληθυσμών. Και όμως οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης που παρέμειναν στα χέρια των ``βάρβαρων`` Ελλήνων, είναι ακόμη εκεί. Εμείς, χάρη στην καταπληκτική επιείκειά μας (!) καταφέραμε να μηδενίσουμε σχεδόν τον αριθμό των Ελλήνων. Γαλουχήσαμε ανθρώπους, τόσο εχθρικούς απέναντι στον διαφορετικό, ώστε να μπορούν να καίνε ζωντανό ένα παιδί".
Η ιστορία που δεν κατανοείται επαναλαμβάνεται. Να δούμε τι θα γίνει και αυτή τη φορά - θα ξαναξεχάσουμε , θα ξαναθελήσουμε να εξευμενίσουμε το θηρίο με παροχές και υποχωρήσεις, θα αποδειχθούμε για άλλη μια φορά μονομερώς "ειρηνοποιοί;" Πάντως οι Ελληνοκύπριοι εργαζόμενοι της ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ - εφημερίδας που διηύθυνε ο ΑΝΤΗΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΗΣ - εκφράζουν την αγανάκτησή τους, δηλώνουν την διάθεσή τους να γράφουν άφοβα την αλήθεια, επικυρώνουν τις αντικατοχικές και αντιαποικιοκρατικές ιδέες κατά του Σχεδίου Ανάν, που ενέπνεαν τον Χατζηκωστή, κι ακόμη καταμαρτυρούν την διάχυτη εντύπωση περί ξένων μαγειρίων και λύσεων υποταγής του Κυπριακού Ελληνισμού:
Μήπως τελουν σε κατάσταση "συγκοινωνούντων δοχείων" με εκείνους που πρόσφατα προκάλεσαν τη δήλωση του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης περί "σταύρωσης" , με αποτέλεσμα κάποιοι Τούρκοι Δημοκράτες να βγουν στον αέρα και να καταγγείλουν τις πρακτικές της χώρας τους; Μήπως είναι αυτοί που εμμέσως πλην σαφώς κατακρίνονταν από έγκυρους Τούρκους δημοσιογράφους, όπως ο Εργκούν Μπαμπαχάν της "Σταρ", που με αφορμή τη δήλωση Βαρθολομαίου σημείωνε : "Δεν τους σταυρώνουμε( τους Έλληνες), αλλά τους καίμε τα σπίτια". Και στη συνέχεια αναφερόταν σε μια μαθήτρια του ελληνικού Ζαππείου Λυκείου, που πήρε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό απαγγελίας του εθνικού ύμνου της Τουρκίας, μεταξύ των μαθητών της περιοχής Πέρα, που είναι κόρη της Μαριάνθης Σοζντέ, της Ίμβριας Ελληνίδας της οποίας το σπίτι πυρπολήθηκε πριν δέκα χρόνια , με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός ο τετράχρονος, τότε, γιος της.
"Πώς πρέπει να ονομάσουμε μία βιαιοπραγία όπως αυτή της πυρπόλησης ενός σπιτιού μαζί με αυτούς που βρίσκονται μέσα....", έγραφε ο Μπαμπαχάν και σημείωνε: "Το δράμα αυτό δείχνει ότι η χώρα μας δεν είναι κάστρο της επιείκειας, όπως το παρουσιάζουν κάποιοι. Όπως ακριβώς συνέβη με τη βιαιοπραγία των επεισοδίων του 1955, με τα οποία ωθήσαμε σε φυγή όσους Ελληνες της Πόλης δεν είχαμε καταφέρει να διώξουμε με την ανταλλαγή πληθυσμών. Και όμως οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης που παρέμειναν στα χέρια των ``βάρβαρων`` Ελλήνων, είναι ακόμη εκεί. Εμείς, χάρη στην καταπληκτική επιείκειά μας (!) καταφέραμε να μηδενίσουμε σχεδόν τον αριθμό των Ελλήνων. Γαλουχήσαμε ανθρώπους, τόσο εχθρικούς απέναντι στον διαφορετικό, ώστε να μπορούν να καίνε ζωντανό ένα παιδί".
Η ιστορία που δεν κατανοείται επαναλαμβάνεται. Να δούμε τι θα γίνει και αυτή τη φορά - θα ξαναξεχάσουμε , θα ξαναθελήσουμε να εξευμενίσουμε το θηρίο με παροχές και υποχωρήσεις, θα αποδειχθούμε για άλλη μια φορά μονομερώς "ειρηνοποιοί;" Πάντως οι Ελληνοκύπριοι εργαζόμενοι της ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ - εφημερίδας που διηύθυνε ο ΑΝΤΗΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΗΣ - εκφράζουν την αγανάκτησή τους, δηλώνουν την διάθεσή τους να γράφουν άφοβα την αλήθεια, επικυρώνουν τις αντικατοχικές και αντιαποικιοκρατικές ιδέες κατά του Σχεδίου Ανάν, που ενέπνεαν τον Χατζηκωστή, κι ακόμη καταμαρτυρούν την διάχυτη εντύπωση περί ξένων μαγειρίων και λύσεων υποταγής του Κυπριακού Ελληνισμού:
"Η εν ψυχρώ δολοφονία του Αντη Χατζηκωστή φαίνεται να στοχεύει στην αναρρίπιση παθών και μίσους. ..... Μακάρι να μην είναι σωστές οι εκτιμήσεις μας.Το Συγκρότημα ΔΙΑΣ (ιδιοκτησίας Χατζηκωστή)και ειδικά η (εφημερίδα) «Σημερινή» διαβεβαιώνουν τους Έλληνες της Κύπρου ότι δεν πρόκειται να ορρωδήσουν. Δεν θα φοβηθούν. Δεν θα τρομοκρατηθούν..... Οι δολοφόνοι απέτυχαν! Επειδή κατάφεραν να συσπειρώσουν και να εξοργίσουν ξανά και εμάς και τους πολίτες ενάντια στις καταχθόνιες και βρομερές μεθοδεύσεις τους".
ΥΓ.
Η φωτογραφία (πηγή : aristerospatriotis.blogspot.com ) είναι από την Κωνσταντινούπολη του Σεπτεμβρίου του 1955....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου