Βιώσιμη ή υγιής κινητικότητα;

Οικολόγοι, οικολογούντες, «και άλλες προοδευτικές δυνάμεις», χρησιμοποιούν τους όρους «βιώσιμη» ή «αειφορική κινητικότητα»(sustainable mobility), που όμως αδυνατούν να εκφράσουν το περιεχόμενο μιας πραγματικά υγιούς κυκλοφορίας : Δηλαδή μιας κυκλοφορίας μικρής, σε λογικό μέγεθος και σε «σωστή» σχέση με τις λειτουργίες του αστικού χώρου, όπως είναι η εργασία, οι αγορές,η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, η αναψυχή. Μιας κυκλοφορίας που με τη μικρότερη κατανάλωση ενέργειας και χρόνου, αποφέρει το μεγαλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα...

Δεν χρειαζόμαστε «βιώσιμη», αλλά μικρότερη κινητικότητα.Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι χρειαζόμαστε μικρότερες αποστάσεις ανάμεσα στη κατοικία και στις αγορές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στους χώρους κοινωνικής συναναστροφής.

Στην φυσική ο Αϊνστάϊν έδειξε με κοπιώδεις διαδικασίες ότι η ενέργεια συνδέεται με τη μάζα.Στη πολεοδομία αποδείχθηκε πολύ πιο εύκολα ότι η κινητικότητα συνδέεται με τη «διαρρύθμιση» και διαχείριση του χώρου. Ένας χώρος φιλικός, καλαίσθητος,καθαρός, μπορεί να γίνεται ελκυστικός για τους διερχόμενους, μπορεί να αποσπά το ενδιαφέρον τους σε βαθμό ανάλογο με τον προορισμό τους . Ένας τέτοιος χώρος μπορεί να κάνει το χρόνο μετακίνησης να μην φαίνεται και να μην είναι «χαμένος »: Να πηγαίνεις λόγου χάρη από την Ομόνοια στη Γλυφάδα για να πληρώσεις ένα γραμμάτιο και να απολαμβάνεις μιαν υπέροχη μετακίνηση σε ένα υπέροχο αστικό τοπίο. Γενικά να πηγαίνεις κάπου για την πιο πεζή υπόθεση των υποθέσεων και να μην προβληματίζεσαι – σαν τον Μαρσέλ Προυστ – για τον «χαμένο χρόνο». Να μην αναζητάς μέσα από αλλεπάλληλα μνημόσυνα τις αδικοσκοτωμένες ώρες σε μποτιλιαρίσματα, σε επεισόδια και ατυχήματα, σε ψυχοφθόρα τρεχάματα, σε στριμώγματα και εντάσεις. Να μην «αλλοτριώνεσαι» από τον εαυτό σου που αξιώνει την απόλαυση κάθε στιγμή, που μπορεί να παραιτείται από την τωρινή απόλαυση μόνο με την προσδοκία μιας μεγαλύτερης μελλοντικής απόλαυσης ....

Δημοσιεύθηκε το 2006 στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ