Οι αεριτζήδες και οι τοπικές κοινωνίες

Αντιγράφω από  μια ανακοίνωση των «Οικολόγων Πρασίνων» υπό τον τίτλο :  «Την αντίθεσή τους εκφράζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι

για το αιολικό πάρκο στην Οίτη» (Λαμία, 20.11.2011) :

«Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαία η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, καθώς είναι αναγκαία και η εξοικονόμηση ενέργειας και η στροφή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) για λόγους περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς. Η Ελλάδα επίσης είναι μια από τις πιο σπάταλες ενεργειακά χώρες υπολογίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ανά μονάδα ΑΕΠ, και η οικονομική επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη.

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν ώστε να καλυφθούν οι εθνικοί στόχοι για διείσδυση των ΑΠΕ κατά 20% στη συνολική παραγωγή ενέργειας έως το 2020. Γνωρίζουμε παράλληλα ότι είναι αδύνατη, τεχνολογικά και ποσοτικά, η επίτευξη των στόχων αυτών μόνο με εξοικονόμηση ενέργειας, ή μόνο με μικρά αιολικά ή μόνο με φωτοβολταϊκά. Στα πλαίσια αυτά, δεν είμαστε αντίθετοι με την τοποθέτηση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στα βουνά.

Όμως, θεωρούμε απαραίτητο να προηγείται της εγκατάστασης αυτών των συστημάτων ο ουσιαστικός διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες…..».

Η τοποθέτηση αιολικών πάρκων στα βουνά είναι ολέθρια για την ορεινή φύση, όχι μόνο γιατί  «στρεβλώνει» το ορεινό τοπίο δημιουργώντας στη θέση του ένα θλιβερό αχταρμά,  αλλά και γιατί παραβλάπτει τις οικολογικές λειτουργίες του χώρου. Ο αποκλεισμός των «μικρών αιολικών» προς όφελος της μαζικής και συγκεντροποιημένης  αιολικής παραγωγής, συνιστά «διείσδυση» όσο ένας βιασμός γυναίκας από άνδρα :  Κοντολογίς δεν συνιστά «όσμωση», δεν συνιστά  φιλική ενσωμάτωση ενός είδους ενεργειακής παραγωγής στη συνολική οικονομία. Αντίθετα,  συνιστά    πρακτική προβληματική ΚΑΙ για την οικονομία, ΚΑΙ για την κοινωνία ΚΑΙ για το περιβάλλον.

Με αυτή την συγκεκριμένη ανακοίνωση οι   ΟΠ ουσιαστικά συνδράμουν ιδεολογικά και πολιτικά το αντίθετο στρατόπεδο, αυτών που δεν έχουν σχέση με τη φύση, με την ήπια οικοανάπτυξη, με την ποιότητα του τοπίου. Ταυτόχρονα  τονίζουν ό,τι και οι αντίπαλοί μας, δηλαδή τη «συναλλαγή» με την τοπική κοινωνία, την οποία και στολίζουν ποικιλοτρόπως για να την εμφανίσουν «οικολογικώς ορθή»…Και παράλληλα συνδράμουν τον τοπικισμό, με το να αναθέτουν στην τοπική κοινωνία το ρόλο του συνδιαχειριστή υπερτοπικών και  δημόσιων  αγαθών…

Έχουν όμως και τον Στέφανο μαζί τους, οπότε πρέπει να του ρίξουν ένα ξεροκόμματο. Του πετάνε λοιπόν την Οίτη – περί της οποίας αποφαίνονται ότι δεν σηκώνει αιολικό πάρκο …. Οπότε : ΚΑΙ η ορειβατική πίτα του Στέφανου ακέρια, ΚΑΙ το αιολικό ιδεολόγημα  που υπηρετούν χορτάτο…..    

 

«Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ@λ@κες....»

Το είχε πει κάποτε  ο Γιάννης Μηλιώκας και τον πιστέψαμε ελάχιστα , παίρνοντας τον στίχο του ως κάτι λεγόμενο «τραγουδιστική αδεία» :  Και τώρα ήλθε ο κ. Πάγκαλος στη Γαλλία, στο κανάλι 5, όπου σε μια συνέντευξη ενώπιον μερικών εκατομμυρίων θεατών  αναφέρθηκε στους αγανακτισμένους πολίτες που διαδηλώνουν στους δρόμους,  χαρακτηρίζοντάς  τους «ένα μίγμα από φασίστες, κομμουνιστές και μαλάκες»…. http://www.antinews.gr/2011/11/30/136099/#more-136099

Το πρόβλημα βέβαια δεν βρίσκεται στους φασίστες ή στους κομμουνιστές,  που προφανώς αναλαμβάνουν την ευθύνη της συμμετοχής τους στις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων, αλλά στους «ετερογαμικούς» μη φασίστες μη κομμουνιστές,  που υποτίθεται ότι απαξιώνονται εμφανιζόμενοι ως  «αυτογαμικοί» και αυνανιστές…

Όσον  αφορά αυτή την τελευταία  κατηγορία, κι εδώ εννοιολογικά σηκώνει μια επί πλέον ταξινόμηση  – ανάμεσα σε αυτούς που χρησιμοποιούν το manual σύστημα για την αυτοϊκανοποίηση και σε αυτούς που λόγω κοιλιάς χρειάζονται τεχνητό  βραχίονα και μηχανική υποστήριξη για να προσεγγίσουν  το πέος τους…... Περί αυτού κάτι πρέπει να ξέρει ο κύριος Πάγκαλος , κάποιο τραύμα πρέπει να έχει υποστεί – για να χρησιμοποιεί ως  ύβρη  μια τόσο αναπόφευκτη   δραστηριότητα όπως ο αυνανισμός….

Ο Καμίνης και ares, mares, kukunares

Στον Δήμαρχο της Αθήνας κ. Καμίνη έχω ασκήσει κριτική για διάφορα ζητήματα. Το τελευταίο από αυτά σχετιζόταν με τη διαχείριση των ανθρώπινων απoβλήτων..… Εν ολίγοις επεσήμανα την απουσία WC στον ευρύτερο χώρο του αθηναϊκού κέντρου, ιδιαίτερα στο χώρο του Ζαππείου και στην οδό Τοσίτσα  , όπου συχνάζουν εξαρτημένα άτομα. http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/11/blog-post_22.html 

Με αφορμή αυτές τις επισημάνσεις ανακάλεσα στη μνήμη μου  μια περασμένη εποχή, ελκυστική και «νοσταλγίσιμη»  από ορισμένες απόψεις, αλλά από κάποιες άλλες φρικτή και απωθητική :  Ήταν η εποχή των πινακίδων  στη δημόσια συγκοινωνία που έγραφαν ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΤΥΕΙΝ , όταν  οι περισσότερες   τουαλέτες δημοσίας χρήσεως βρίσκονταν σε τόσο άθλια  κατάσταση , ώστε να ευθύνονται για τη δυσκοιλιότητα των πιο ευαίσθητων ! Και αναρωτιόμουν, με βάση ορισμένα  δείγματα  απραξίας της τρέχουσας  δημοτικής εξουσίας, αν είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε αυτές τις βρωμιές και δυσωδίες στην νέα εποχή των Μνημονίων….

Τον κύριο Καμίνη  δεν  τον  υποστήριξα στις περυσινές εκλογές, αλλά σημείωσα πάντως το στυλ  ορισμένων υποστηρικτών του. Μια τέτοια περίπτωση εκφράζεται σε  ένα σημείωμα του Άλκη Γαλδαδά   υπό τον τίτλο «Η γνώση της ημέρας : Το μπαλόνι ξεφουσκώνει», που δημοσιεύεται στο http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=10593

Θαυμάστε την διαδρομή της σκέψης του ΑΓ, με την οποία  κηρύσσει «ξεφουσκωμένο» τον   Δήμαρχο της Αθήνας !

«Ο φλοιός της Γης ανάμεσα στα άλλα περιέχει Ουράνιο και Θόριο. Αυτά είναι ραδιενεργά στοιχεία όπως λέμε -  άρα κάποια στιγμή τα άτομά τους διασπώνται. Διαλύονται δηλαδή κατά κάποιο τρόπο εκπέμποντας Άλφα σωματίδια. Δηλαδή ένα ζευγάρι πρωτόνια και ένα ζευγάρι νετρόνια σφιχτά δεμένα μεταξύ τους. Όταν συναντήσουν ένα ζευγάρι ηλεκτρονίων φτιάχνουν ένα άτομο Ηλίου. Αυτό το ελαφρύ και αδρανές αέριο συσσωρεύεται εκεί που υπάρχει και πετρέλαιο από όπου το συλλέγουν και το χρησιμοποιούν ακόμη και για να γεμίζουν εκείνα τα παιδικά μπαλόνια που όταν τα αγοράζεις θέλουν όλο να φεύγουν προς τα επάνω αλλά μετά από κάποιο καιρό αρχίζουν να σέρνονται στο πάτωμα και δεν ξέρεις τι να κάνεις μαζί τους.
Πέρυσι τέτοιο καιρό αγόρασα κι εγώ ένα τέτοιο μπαλόνι. Έγραφε απέξω «Καμίνης». Δώδεκα μήνες μετά δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό ».

Θέλω να πω με αυτό το «τσιτάρισμα» του Γαλδαδά, ότι η κριτική των πολιτικών  κάθε είδους  πρέπει να βασίζεται σε  επιχειρήματα. Ότι  δεν μπορεί να έχει το χαρακτήρα καπρίτσιου – αν διεκδικεί  μια πιθανότητα να εισακουσθεί ή να είναι εποικοδομητική.

Οι φωτογραφίες  της  παρούσας ανάρτησης μιλάνε για ένα από τα πιο προνομιακά «μπαλκόνια» της Αθήνας, με θέα περίπου 360^ο μοιρών, ελκυστικό για τουρίστες και εγχώριους. Είναι στη κορυφή του Λυκαβηττού ,  είναι τραβηγμένες πριν 20 περίπου ημέρες και δείχνουν την «κατάληψη» του χώρου από τραπεζοκαθίσματα. Το θέαμα είναι αντιαισθητικό και το αποτέλεσμα καθόλου αποδοτικό για τον επιχειρηματία -   που προφανώς υποθηκεύει τη συγκεκριμένη επιφάνεια  για καλύτερες ημέρες….

Λέω να τις στείλω στον κ.Καμίνη για να δω πως θα αντιδράσει . Κι ακόμη για να τον συγκρίνω με τον πρώην Δήμαρχο κ. Κακλαμάνη, που προ τριετίας αντέκρουσε  έντονα  αλλά και ευγενικά ένα άρθρο μου από τις στήλες της ΑΥΓΗΣ , σχετικά με  το ποσοστό πρασίνου στην πρωτεύουσα…..

Ελένη Μπριασούλη, περί «Φωτοβολταϊκής γεωργίας»

«Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον», έλεγαν οι Αρχαίοι , ενώ μεταγενέστερα  ευδοκιμούσε το γνωμικό : «Η δόση κάνει το δηλητήριο».... Όμως οι  παντοιοτρόπως κάνοντες “promotion”   ερωτοτροπούν με τις υψηλές συγκεντρώσεις  εγκαταστάσεων ΑΠΕ  και ελάχιστα ενδιαφέρονται για πρακτικές ορθολογικής διάχυσης και άρθρωσής τους    με την υπαρκτή  οικονομία… Η «συμπαραγωγή» (co-production) ως συνδυασμός ΑΠΕ και συγκεκριμένων παραγωγικών   μονάδων δεν είναι δημοφιλής στους επιχειρηματικούς κύκλους, που προτιμούν τα μεγάλα αιολικά πάρκα και την «φωτοβολταϊκή  γεωργία».

Η Ελένη Μπριασούλη, καθηγήτρια Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και γνωστή για τη θεωρητική και πρακτική συμβολή της σε πολλά περιβαλλοντικά θέματα – μεταξύ των άλλων και στα γήπεδα του γκολφ – αναφέρεται στην υπόθεση των φωτοβολταϊκών και στα προβλήματα που δημιουργεί  η «ιδιοποίηση» εύφορης γης σε μια εποχή διατροφικών στενοτήτων….

Ερωτά  η Μπριασούλη :   «θα χρησιμοποιηθεί η γη για παραγωγή τροφής ή για παραγωγή ενέργειας ‘καλλιεργώντας’ Φωτοβολταϊκά  (και άλλες μορφές ΑΠΕ); Παρόλο που η ενεργειακή ασφάλεια είναι ένας σημαντικός στόχος για την Ελλάδα, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές επιλογές ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις  ενεργειακών πόρων στην ευρύτερη περιοχή της χώρας. Αντίθετα, η διατροφική ασφάλεια παραμένει κρίσιμος στόχος αφενός γιατί η γη είναι αδιαπραγμάτευτος και αναντικατάστατος συντελεστής παραγωγής τροφής και οι διεθνείς και εγχώριες

συνθήκες είναι δυσμενείς.»

Η  Μπριασούλη στηλιτεύει  το είδος της συζήτησης  που εστιάζεται σε τεχνικές λεπτομέρειες ενώ  παρακάμπτει τις μεγάλες και προβληματικές επιλογές εις βάρος  της γεωργίας και του περιβάλλοντος :

«Τούτη η ασύμμετρη συζήτηση υπογραμμίζει θλιβερά τη συνεχιζόμενη απαξίωση της γης ως θεμελιώδους συντελεστή παραγωγής και ανάπτυξης. Άρχοντες και αρχόμενοι με απερίγραπτη ευκολία κακοδιαχειρίζονται και εκποιούν τη γη και το νερό, τους πολυτιμότερους πόρους που οι σώφρονες κοινωνίες, σε περιόδους ευημερίας, προσέχουν για να έχουν ενώ διαφυλάσσουν αυστηρότατα σε περιόδους περιβαλλοντικών, οικονομικών και επισιτιστικών κρίσεων»

Ολόκληρο το άρθρο της Μπριασούλη δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο ΕΣΤΙΑ  του ΕΚΚΕ τον Γενάρη  του 2011, όμως  διατηρεί στο ακέραιο τη σημασία του 

  

1.    ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ: Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ - EKKE 

www.ekke.gr/estia/.../Briassouli_fotovoltaiki%20georgia_01_11.pdf

  

ΟΥΤΕ ΓΗ ΟΥΤΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!

Στις 26.11.2011 σε μια ανάρτηση με βασικό θέμα άρθρο του καθηγητή Δημήτρη Μπριασούλη,

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html

γινόταν αναφορά στην εύφορη γεωργική γη που συχνά καταλαμβάνεται από «καλλιέργειες» ανανεώσιμων πηγών ενέργειας – π.χ φωτοβολταϊκά….Επειδή και η εύφορη γεωργική γη είναι ανανεώσιμη πηγή τροφίμων ή γενικά ωφέλιμων προϊόντων (π.χ βαμβάκι), η σύγκρουση της μιας και της άλλης «ανανεωσιμότητας» βάζει προβλήματα διαχείρισης και χωροταξίας, που προφανώς δεν μπορούν να λυθούν στο πόδι ή με βάση εισπρακτικούς συλλογισμούς….…

Τα φωτοβολταϊκά μπορεί να συμφέρουν κάποιους ιδιοκτήτες γης, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απαιτούν και κάποια  συντήρηση….Διαφορετικά η άντληση ενέργειας από τον ήλιο φθίνει, ενώ τόσο η ενεργειακή επένδυση όσο και η γη πάνε περίπατο. Απόδειξη το ηλιακό χωράφι της φωτογραφίας, όπου τα ζιζάνια αναπτύσσονται γρήγορα στο εύφορο έδαφος, τείνοντας να επικαλύψουν τις επιφάνειες των φωτοβολταϊκών πάνελ….

Αντιγράφω ένα σχόλιο του Σταμάτη Σεκλιζιώτη, προέδρου των "Γεωπόνων του κόσμου" :
"η φύση αντιστέκεται, τα φυτά δεν είναι χαζά "vegetables" όπως νομίζουν μερικοί, η αποψίλωση κάτω απο τα panels δαπανηρή σφιξοκωλιά.... και κάτι μου λέει ότι θα πέσει roundup με τον κουβά.... για να κλείσει ωραία το "περιβαλλοντικό και για πολλούς πράσινο" εγχείρημα...


Το roundup είναι ένα δραστικό ζιζανιοκτόνο, από εκείνα που παραπέμπουν σε μια άλλη ανάρτηση του παρόντος ιστότοπου με θέμα : "Η θεραπεία χειρότερη από την αρρώστια"...
Η φωτογραφία προέρχεται από την Ανατολική Γερμανία και αναρτήθηκε στον δικτυακό τόπο της www.peegep@googlegroups.com με παρέμβαση της Κατερίνας Τσακμακίδου. Τίτλος του κειμένου : «Χορταριασμένο φωτοβολταϊκό πάρκο αξίας 11 εκατομμυρίων ευρώ»

Περισσότερες αναφορές στο http://notrickszone.com/2011/07/04/weed-covered-solar-park-20-acres-11-million-only-one-and-half-years-old/

ΛΕΧ ΒΑΛΕΣΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ….

Ο αγώνας εναντίον των Μνημονίων και της μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας της Νέας Τάξης, όσο κι αν είναι κρίσιμος για το μέλλον του τόπου και των λαών της Ευρώπης, δεν απαλείφει την ιστορία των ανθρώπων που συμμετέχουν σ’ αυτόν. Η Ιστορία δουλεύει πάντοτε με το «point system», με έναν «ισολογισμό» και μια συνεκτίμηση θετικών και αρνητικών δράσεων, όμως όλες οι στιγμές της δεν είναι ίδιες και όλες οι συμβολές ή αποσκιρτήσεις δεν έχουν το ίδιο «ειδικό βάρος». Δεν είναι λόγου χάρη το ίδιο να κατεβαίνεις στους δρόμους και να σε μπουζουριάζει η Αστυνομία ως υπερασπιστή των λαϊκών και συνταγματικών δικαιωμάτων, με το να χαριεντίζεσαι και να διατηρείς ανοιχτή γραμμή με τα ανθρωπάρια της υποτέλειας στο ΔΝΤ…..



Σημειώνω αυτά επανερχόμενος στην περίπτωση του Νίκου Φωτόπουλου, επί του οποίου διάφοροι, μνησίκακοι και πολιτικά ιδιοτελείς, γενικώς μίζεροι, άσκησαν την επιθετική κριτική τους επικαλούμενοι παλιά πολιτικά ατοπήματα. «Παρέβλεψαν» όμως ότι στη συγκεκριμένη κατάσταση ο Φωτόπουλος είναι ένας Λεχ Βαλέσα από την ανάποδη : Ο Πολωνός συνδικαλιστής ήταν προπομπός της πολιτικής των αγορών και της επιβολής της Νέας Τάξης στη χώρα του, υπό τον μανδύα του εκσυγχρονισμού, της ανοιχτής κοινωνίας και του εκδυτικισμού. Αντίθετα ο Φωτόπουλος ορθώνεται ενάντια στην αξίωση των αγορών να κυριαρχήσουν και να φέρουν τα πάνω –κάτω, δημιουργώντας όχι βέβαια καταστάσεις τελεσίδικες - γιατί στην ιστορία δεν ισχύει καμιά τελεσιδικία - αλλά πάντως μη αντιστρεπτές για πολλά χρόνια…

Την Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου, 8.30 πμ στα δικαστήρια της Ευελπίδων, ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ μαζί με άλλα 14 άτομα – καταληψίες των γραφείων της ΔΕΗ στην οδό Μεσογείων 196 – θα δικαστούν για παρακώλυση λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας , ένας δε από αυτούς και για αντίσταση κατά της αρχής….Σχετικά με την υπόθεση αυτή είπε ο Φωτόπουλος :


«…... Αν η παρανομία μας είναι ότι αρνούμαστε να κόψουμε το ρεύμα στον φτωχό, τον άνεργο, τον μεροκαματιάρη και τον χαμηλοσυνταξιούχο, τότε χίλιες φορές να είμαστε παράνομοι. Καλούμε την κυβέρνηση, έστω και την ύστατη στιγμή, μετά τις αντιδράσεις της κοινωνίας, αλλά και την απάντηση - κόλαφο του Γερμανού επίτροπου Ενέργειας στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή, ότι δεν μπορεί να κόβεται το ρεύμα, λόγω μη πληρωμής φόρων, αλλά και της Συνηγόρου του Πολίτη, που τόνισε ότι μια τέτοια ενέργεια κινείται εκτός ορίων συνταγματικότητας, να πάρει εδώ και τώρα πίσω την κατάπτυστη και αντικοινωνική της απόφαση»

Λέω κι εγώ : Οι τέτοιες δηλώσεις δεν συνιστούν «αντιμνημονιακή ρητορεία» ή δημόσιες σχέσεις . Αντίθετα είναι επιστέγασμα χειροπιαστών αγώνων, που θα καθορίσουν το μέλλον του λαού και της χώρας….

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ, 1 και 2 Δεκεμβρίου

Ερώτηση για τους εσπεριδοκαλλιεργητές και απαντήσεις σε κάποια θέματα…

   

Ο Θανάσης Πετράκος, περιφερειακός σύμβουλος και εκπρόσωπος της «Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου», θέτει ερωτήματα

σε μια (αγροτική) Περιφέρεια που βάλλεται από διάφορες πρακτικές ασυδοσίας και  καταστρατήγησης των δημοσίων ελέγχων. Είναι προφανές ότι ο καραμπινάτος νεοφιλελευθερισμός σε περιφερειακό επίπεδο ακολουθεί τα αχνάρια του γενικότερου νεοφιλελευθερισμού, με πρωταρχικό γνώρισμα την υπονόμευση των ελέγχων της αγοράς και των συλλογικών θεσμίσεων. Παρ’ όλα αυτά και επειδή τίποτε δεν πάει χαμένο (!), οι ερωτήσεις κάποιων ανθρώπων που αγωνίζονται είναι πάντοτε ωφέλιμες, καθώς  μπορούν να «παράγουν»  απαντήσεις για την ενημέρωση του ευρύτερου κοινού….

 Ο Πετράκος σκιαγραφεί τα προβλήματα των εσπεριδοκαλλιεργητών – κρίση, απουσία μηχανισμών προστασίας – και επισημαίνει τα παραπέρα προβλήματα που δημιουργεί η πρακτική των βιομηχάνων και των καρτέλ : «Η Περιφέρεια προφανώς δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα,  όμως  μπορεί και πρέπει να πάρει άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση και να μην κατρακυλήσουν  οι τιμές σε πιο εξευτελιστικά επίπεδα. Διότι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα -  αν συνεχιστεί η περσινή κατάσταση - να εγκαταλειφθεί η παραγωγή κυρίως των πορτοκαλιών.

Λέει ο Πετράκος :

« η Περιφέρεια (Πελοποννήσου) μπορεί και πρέπει να πάρει τα εξής άμεσα μέτρα:

1) Να ανοίξει «πόλεμο» ενάντια στις παράνομες εξαγωγές, δηλαδή την αποστολή προϊόντων χύμα και ανώνυμα σε πλαστικά κιβώτια συγκομιδής στο εξωτερικό…. να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι στα κομβικά σημεία, π.χ. διόδια Σπαθοβουνίου και Κορίνθου, όπου κλιμάκιο αποτελούμενο από ποιοτικούς ελεγκτές, ΣΔΟΕ και Τροχαία να ελέγχει όλα τα φορτηγά, ώστε να εντοπίζονται και να κατάσχονται τα παράνομα φορτία. Με αυτό τον τρόπο προστατεύεται η φήμη του προϊόντος, το εισόδημα του παραγωγού, μένει η προστιθέμενη αξία στην Περιφέρεια και μειώνεται η ανεργία, αφού θα δουλέψουν τα συσκευαστήρια.

2) Να ανοίξει «πόλεμο» ενάντια στις παράνομες ελληνοποιήσεις και τις εισαγωγές συμπυκνωμένων, κατεψυγμένων χυμών, οι οποίοι στη συνέχεια πωλούνται ως δήθεν φρέσκοι 100% ελληνικοί χυμοί.

3) Να προχωρήσει σε μια επιθετική καμπάνια – διαφήμιση μέσα από τα δημόσια μέσα ενημέρωσης (ραδιόφωνο, τηλεόραση), αλλά και μέσω όλων των τοπικών μέσων ενημέρωσης, με σύνθημα «Πιείτε αγνό φυσικό χυμό από τα συνεταιριστικά εργοστάσια της Πελοποννήσου, το "Λακωνία" και της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδας» : Είναι ανάγκη να στηρίξουμε τις συνεταιριστικές μονάδες και την υγεία των καταναλωτών, δίνοντας 100% αγνό φυσικό χυμό από εσπεριδοειδή της Πελοποννήσου.

4) Να  ζητήσει την αναθεώρηση του κανονισμού  που έχει απεντάξει την εσπεριδοκαλλιέργεια, όπως και τα κηπευτικά και τα κάστανα , από το μέτρο της βιολογικής γεωργίας, διότι αυτά είναι βασικές καλλιέργειες στην Πελοπόννησο…

Από μικρό και από οικολόγο μαθαίνεις την αλήθεια….

Να πούμε ότι από «μικρό  κι από οικολόγο μαθαίνεις την αλήθεια»; Μάλλον έτσι φαίνεται , καθώς οι τρεις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) δείχνουν   πρόθυμες να ρίξουν μελάνι στο σκηνικό και να αποσιωπήσουν τις άδηλες συναλλαγές υπό καθεστώς Μνημονίου….

Γράψαμε και παλιότερα ότι είμαστε οι καλύτεροι καταναλωτές της πολεμικής βιομηχανίας του Δ Ράϊχ – ως αγοραστές του 58% των  προϊόντων του. Αλλά αυτό φαίνεται δεν τους έφτανε, οπότε οι κ.κ. εξυγιαντές της ευρωπαϊκής οικονομίας θέλησαν να μας δέσουν  με ένα ακόμη εξοπλιστικό συμβόλαιο.

Είναι η  υπόθεση μιας  «μυστικής  συμφωνίας» Παπανδρέου-Μέρκελ-Σαρκοζί για την αγορά γερμανικών και γαλλικών όπλων αξίας 10 δις,  ως όρος για τη χορήγηση του νέου πακέτου βοηθείας, περί της οποίας ερωτά την  Κομισιόν ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Ο ευρωβουλευτής επικαλείται  ένα δημοσίευμα της  έγκυρης εφημερίδας «New Europe», που εκδίδεται στις Βρυξέλλες και επικαλείται πηγές της Νέας Δημοκρατίας περί μυστικής συμφωνίας για την  πώληση στην Ελλάδα φρεγατών, αρμάτων μάχης Leopard από τη Γερμανία και μαχητικών αεροσκαφών Rafale από τη Γαλλία. Η εμμονή Βερολίνου και Παρισιού να λάβουν έγγραφες δεσμεύσεις από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας για την καταβολή της έκτης δόσης, σχετίζεται άμεσα με τη μυστική συμφωνία ενώ οι έγγραφες εγγυήσεις Σαμαρά εξασφαλίζουν σε Μέρκελ-Σαρκοζί ότι ο επόμενος πρωθυπουργός θα εκπληρώσει τις δεσμεύσεις Παπανδρέου και στο θέμα των εξοπλισμών, σημειώνει το άρθρο. Αυτές οι δεσμεύσεις ενδεχομένως να τέθηκαν εν αμφιβόλω και με την αιφνιδιαστική αλλαγή της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας από τον Π. Μπεγλίτη,  λίγο πριν την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος από τον τότε πρωθυπουργό. 

Στην ανακοίνωση του Τρεμόπουλου αναφέρεται :

«Στον αντίποδα των αντικοινωνικών περικοπών των πρωτογενών δαπανών για μισθούς (-9,3%), Ασφάλιση, Περίθαλψη και Κοινωνική Προστασία (-9%), που προτείνει το σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού για το 2012, οι δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα παρουσιάζουν προκλητική αύξηση 18,2%, ενώ οι δαπάνες υπέρ ΝΑΤΟ αύξηση 50%. Επιπλέον, σύμφωνα με το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Προμηθειών Αμυντικού Υλικού διάρκειας 15 ετών, μεταξύ 2011 και 2025, του Υπουργείου Άμυνας, θα δαπανηθούν 14,55 δισ. ευρώ, επιπλέον της εξυπηρέτησης ανειλημμένων υποχρεώσεων ύψους 3,4 δισ. ευρώ.

Και καταλήγει ο  Τρεμόπουλος : «Αν ισχύει το δημοσίευμα της New Europe , πρόκειται για νέο  έγκλημα κατά της χώρας, αλλά και για ευρωπαϊκό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Ήταν τελικά η περίφημη διαπραγμάτευση για την υπογραφή του κ. Σαμαρά απλό παζάρι για να χρεωθεί κι άλλο η χώρα μας; Οι κατακόρυφα αυξημένες δαπάνες του προϋπολογισμού για νέα οπλικά συστήματα, αλλά και η συνύπαρξη και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης ειδικά στο υπουργείο Άμυνας, κάθε άλλο παρά καθησυχάζουν τις υποψίες. Μυστικές συμφωνίες για αχρείαστα όπλα είχαν άλλωστε γίνει και πέρσι από την κυβέρνηση Παπανδρέου, με πλήρη μάλιστα κάλυψη και από την Κομισιόν. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που επί χρόνια εισέπραττε μίζες από γερμανικές και άλλες εταιρείες, τώρα έφτασε να προσφέρει το ίδιο μίζες σε Γάλλους και Γερμανούς, με λεφτά  φυσικά από νέα, επιπλέον μέτρα. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα πρέπει να μάθει ότι οι κυβερνήσεις της, που κατά τα άλλα εγκαλούν την Ελλάδα για τα ελλείμματά της, απαιτούν να αυξήσει κατά δισεκατομμύρια ευρώ τις μόνες δημόσιες δαπάνες που δεν αποφέρουν παρά μόνο διαφθορά και υπερχρέωση. Οι εκβιαστικές εξοπλιστικές δαπάνες αποτελούν τον ορισμό του «απεχθούς χρέους» που δεν πρέπει να πληρωθεί. Κάνουμε έκκληση σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αναδείξουν το θέμα κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή και να δεσμευθούν ότι μετεκλογικά θα αρνηθούν να εξοφλήσουν τέτοιες παραγγελίες. Δεν είναι δυνατόν να απαιτούνται από τους ΜΕΡΚΟΖΥ ενυπόγραφες δεσμεύσεις δεκαετιών από την Ελλάδα και από την πίσω πόρτα να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των βιομηχανιών όπλων».

ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ, ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΛΟΓΙΚΗΣ

Παρακολούθησα ένα μεγάλο μέρος της εκδήλωσης  της 25.11.2011 του  ISKRA.GR με ομιλητές τους  Π.Λαφαζάνη, Α.Χάγιο, Σ.Κουβελάκη , Χ.Κάτσουλα  και Β.Καραγρηγορίου , που  είχε σαν θέμα το δίπολο : «Στάση πληρωμών στο χρέος- έξοδος από το ευρώ». Ομολογώ ότι δεν έμεινα  απόλυτα  ικανοποιημένος για δυο λόγους : Ο πρώτος αφορούσε  την ακατάσχετη «Μετωπολογία» (!) των συμμετεχόντων, που όμως  απέφυγαν να απαντήσουν για το αν  εννοούν  αυτό το μέτωπο ως μέτωπο της «βαθιάς» Αριστεράς με τον εαυτό της, ή ως ευρύτερο μέτωπο με άλλες δημοκρατικές και κοινωνικές δυνάμεις . Το αυτί μου έπιασε επίσης κάτι  «περί ηγεμονικού ρόλου της Αριστεράς» - πράγμα το οποίο μου φάνηκε ως ηχώ της  παλαιοκομμουνιστικής αντίληψης :  «εγώ βάζω την κεντρική επιτροπή κι εσείς βάζετε τους  αφισοκολλητές…». Εύχομαι να παρερμήνευσα τις προθέσεις, αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι με αυτά τα μυαλά , προφανώς-προφανέστατα, δεν οικοδομείται κανένα μέτωπο…

Το δεύτερο πράγμα που με δυσαρέστησε στην εκδήλωση ήταν  η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το ζήτημα της στάσης  πληρωμών. Μια τέτοια κίνηση θα ήγειρε διεθνείς αντιδράσεις και θα προκαλούσε ανάλογη παύση πιστώσεων στις οποιεσδήποτε εμπορικές συναλλαγές της Ελλάδας  με το εξωτερικό. Η χώρα θα έπρεπε να πληρώνει «τοις μετρητοίς» προϊόντα σημαντικά για την οικονομία και τους ανθρώπους της, όπως ανταλλακτικά μηχανών, πετρελαιοειδή, οχήματα, φάρμακα για καρκινοπαθείς, πρώτες ύλες κλπ. Με την υπάρχουσα  υπεροχή των εισαγωγών έναντι των εξαγωγών και το γενικότερο ελλειμματικό «ισοζύγιο» τρεχουσών συναλλαγών, η χρηματοδότηση πολλών απαραίτητων εισαγωγών θα ήταν αδύνατη. Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος  , που θα έκρινε  την εξέλιξη του όλου εγχειρήματος , θα επέβαλε την προ-διαμόρφωση ενός στοιχειώδους οικονομικού και πολιτικού σχεδίου,  με περιεχόμενο τον έλεγχο και τον περιορισμό των εισαγωγών, την δραστική ενίσχυση της εγχώριας  παραγωγής και την ανασύνταξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας  για  την μεγαλύτερη δυνατή υποκατάσταση εισαγωγών. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν θα έπρεπε να θεωρείται ως «Αλβανοποίηση» τύπου Εμβέρ Χότζα και ως αποκοπή από τον διεθνή καταμερισμό έργων, αλλά σαν μια  βραχύχρονη  και ουσιαστική αντίδραση  στο καθεστώς υποτέλειας που επιχειρούν να επιβάλουν στις περιφερειακές χώρες οι διεθνείς τοκογλυφικοί παράγοντες και ο χρηματοπιστωτικός Καπιταλισμός. Και το κυριότερο όλων : Η ελληνική παύση πληρωμών θα έπρεπε να συνδυαστεί με την άμεση κινητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης και των «απειλούμενων με ΔΝΤ χωρών» (κάτι αντίστοιχο με τα είδη της φύσης που απειλούνται με εξαφάνιση….) : Γιατί έτσι και μόνο έτσι, θα διασφαλιζόταν η ακεραιότητα και αυτεξουσιότητα της χώρας από τις επεμβάσεις της Νέας Τάξης -  που θα ήταν ικανή ακόμη και να οργανώσει εμφύλιο και να «κατεβάσει» στρατό,  όπως στη περίπτωση της  Γιουγκοσλαβίας και της Λιβύης…

.

Στην εκδήλωση περίμενα να ακούσω  σκέψεις  που να προϊδεάζουν τον κόσμο για ποιούς κινδύνους αντιμετωπίζουμε   – αν δεν θέλουμε να μένουμε στο επίπεδο της «αντιμνημονιακής ρητορείας», που είπε ο Λαφαζάνης.….Επίσης περίμενα να ακούσω απαντήσεις για το πρόβλημα που επίμονα έθεσε μερίδα του ακροατηρίου για τον «χρονισμό» (timing) των κινήσεων, για την πιεστική ανάγκη άμεσων απαντήσεων, σε μια κατάσταση όπου όλα είναι μεταβλητά : Όπου η Αριστερά των ιδεολογικών αναφορών στον λυσσώδη ανταγωνισμό και στην ταξική πάλη, καλείται    να γίνει   -  στο «Ελ Πάσο» της ευρωζώνης -  το πιο  γρήγορο πιστόλι….

 

Δες σχετικά

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/11/blog-post_3570.html

Γιάννης Τόλιος, «Κατάρρευση ευρωζώνης»

Μια «κριτική της προκοπής» από τους Νέους Πράσινους

Από τις στήλες αυτού του ιστότοπου έχουμε αναφερθεί κάμποσες φορές στην «νερόβραστη» κριτική των «Οικολόγων Πρασίνων» στην κυβέρνηση του Μνημονίου. H ερμηνεία αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς είχε οπωσδήποτε σχέση με τη διάθεση του συγκεκριμένου σχήματος να φανεί πάση θυσία ως διακριτή πολιτική δύναμη, έστω και εάν ο τρόπος του το τοποθετούσε στη κατηγορία του πολιτικού αναχωρητισμού ή στην συνομοταξία της soft αντιπολίτευσης τύπου Δημοκρατικής Αριστεράς ή Δημοκρατικής Συμμαχίας….Η απομάκρυνση του ΓΑΠ από την κυβέρνηση φάνηκε να παίζει ένα ρόλο στην μεταβολή των διαθέσεων και της φρασεολογίας των ΟΠ, όμως σε αυτή τη «παράμετρο» προστέθηκε και η συμπεριφορά των Γερμανών πρασίνων : Που αδιαφορώντας για την «εσωτερική» απαξίωση του Παπανδρέου και την κατακραυγή εναντίον του, τον κάλεσαν να μιλήσει στις 26.11.2011 στο συνέδριό τους στο Κίελο !

Η συμπεριφορά των Γερμανών Πρασίνων ήταν φυσικά συμβατή με την ιδεολογική τους μετατόπιση στον κεντρώο χώρο. Ήταν επίσης συμβατή με το πνεύμα που εξέφρασε ο Κον Μπεντίτ πρόσφατα, όταν πρότεινε στους «δικούς μας» να αναπτύξουν συμμαχίες με τους «σοσιαλδημοκράτες» - δηλαδή το ΠΑΣΟΚ….. Τέλος, και όχι ασήμαντο : Η συμπεριφορά των Γερμανών πρασίνων εκδήλωνε ένα συνηθισμένο γι αυτούς και διαχρονικό πνεύμα επαφών και προσεγγίσεων διαφόρων «διασημοτήτων», δια μέσου των οποίων (επαφών) αντλούσαν κύρος. Το «έργο» αυτό το είδαμε κάποιοι παλιότεροι να παίζεται, για καμιά 25αριά χρόνια….Το είδαμε επίσης να παίζεται σε κάποιες περιπτώσεις από τους ΟΠ, όταν λ.χ. έκαναν επαφές με τον ΣΥΝ ή τη ΔΗΜΑΡ όχι για να συμπράξουν ή να συντονισθούν σε κάποια ζητήματα μαζί τους, αλλά για το «ακουσθήναι» στην πολιτική πιάτσα…






Λαμβανομένων υπόψη όλων αυτών, μπορούμε να πούμε ότι η μομφή που έκαναν οι «Νέοι Πράσινοι» στους Γερμανούς Πράσινους ήταν πραγματικά αξιοπρεπής , ποιοτική και «σταράτη».






Είπαν οι «Νέοι Πράσινοι» :






"Καταλαβαίνουμε ότι τον προσκαλείτε(τον ΓΑΠ) με την ιδιότητά του ως πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπως και το γεγονός ότι ανταποδίδονται οι προσκλήσεις των κκ. Τζέμ και Φίσερ στο συμπόσιο της Σύμης από τον κ. Παπανδρέου.


Δεν καταλαβαίνουμε όμως γιατί μένετε μόνο σε αυτή τη μονόπλευρη ανάγνωση του πολιτικού του ρόλου, ιδιαίτερα μετά την εξαιρετικά αποτυχημένη θητεία του σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας και τις ενέργειές του που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία και την Ευρώπη στα πρόθυρα της κατάρρευσης".

Ολόκληρο το γράμμα των «Νέων Πρασίνων» στο http://neoiprasinoi.blogspot.com/  

Τα μετά συγχωρήσεως συντασσόμενα ……

 

 «Θα υπάρξει κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο ή θα μετράμε ποιος την έχει μεγαλύτερη;» Να ένας τίτλος ανάρτησης, που από πρώτη όψη φαίνεται να ανήκει σε εκείνες τις σόκιν εκφράσεις τις «μετά συγχωρήσεως συντασσόμενες» : Παραδείγματος χάρη, «μια τσιπούρα, να !», ή «ένα κατσαβίδι , να, τόσο μεγάλο, μετά συγχωρήσεως»…. 

Και όμως, ο συγκεκριμένος τίτλος δεν είναι αυτό που φαίνεται : Είναι αυτός που χρησιμοποιεί το  http://alexiptwto.blogspot.com, χωρίς να προσβάλλει  τα κοινά ή τουλάχιστον πλειοψηφικά ήθη,  γιατί το «μεγαλύτερη» αναφέρεται όχι στο πέος αλλά στην κοινοβουλευτική ομάδα των κομμάτων μετά τις εκλογές.... 

Λέει το «αλεξίπτωτο» :

«Ως πρώτο και ορατό αποτέλεσμα έχουμε κατάρρευση του δικομματισμού και δημοσκοπήσεις που μιλούν για 7κομματικη ή ακόμη και 9 κομματική βουλή. Τι νόημα έχει όλο αυτό όμως αν απλώς στην επόμενη βουλή μετράμε ποιος την έχει μεγαλύτερη την κοινοβουλευτική του ομάδα;…..Αν συνεχίσουμε έτσι αύριο θα είμαστε όλοι μικρές ομάδες περιθωριακών, γραφικών και ίσως παράνομων». 

Θυμίζω εδώ τα λόγια του ποέτα Δημήτρη Ιατρόπουλου στη σχετική ανάρτηση, 

Εξόριστε ποιητή, στην Ευρώπη λέγε τι βλέπεις…..

, αλλά και τις αλλεπάλληλες αναρτήσεις σε αυτό τον ιστότοπο με θέμα την ανάγκη της ενότητας των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Τα έχουμε πει χίλιες φορές, τα λένε οι άνθρωποι του  λαού που υποφέρουν και δεν αποβλέπουν  στην επέκταση του κύκλου εργασιών του οιουδήποτε κομματικού καταστήματος. Προχθές βράδυ, στην εκδήλωση της iskra.gr στο Γκάζι της Αθήνας,  τα είπε προς την κατεύθυνση Λαφαζάνη και Χάγιου ένας άγνωστός μου αγωνιστής της Αριστεράς : «Αυτά που λέτε εδώ είναι πρόταση για τη συγκρότηση Λαϊκού Μετώπου, ευρύτερου της Αριστεράς;  Δηλαδή εάν έλθω εδώ με κάτι συναγωνιστές του αντιμνημονιακού αγώνα που ήταν μέλη της Νέας Δημοκρατίας, εσείς τι θα τους πείτε;»

Στις αρχές του προηγούμενου αγώνα ο  Λένιν έκανε αγώνα εναντίον του Σοσιαλδημοκράτη Μπερνστάϊν που κυκλοφορούσε το εξαντρίκ σύνθημα : «Το κίνημα είναι το παν – ο τελικός στόχος τίποτε…»Στη προκειμένη περίπτωση του αντιμνημονιακού κινήματος, μπορούμε επίσης να πούμε ότι αυτό το κίνημα ΔΕΝ είναι το παν και ότι εμπεριέχει μια δοσολογία και άλλων πολιτικών αλλαγών – Δημοκρατία, άρνηση της υποτέλειας, παραγωγική ανασυγκρότηση  κλπ.  Όμως το να υπερφορτώνεις το αντιμνημονιακό κίνημα με χίλια δυο αιτήματα και στόχους – συμπεριλαμβανομένου του περάσματος στην 23^η φάση του  κομμουνισμού !- αυτό είναι τρέλα, όταν δεν είναι υπονόμευση….  

Ολόκληρο το άρθρο στο   

http://alexiptwto.blogspot.com/2011/11/blog-post_2621.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FRdZNf+%28%CE%91%CE%9B%CE%95%CE%9E%CE%99%CE%A0%CE%A4%CE%A9%CE%A4%CE%9F%29

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΝ

Στη βάση της κρίσης βρίσκεται ο ελλειμματικός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας, οι εξωφρενικές εισαγωγές ακόμη  και των πιο ακραιφνώς-ελληνικών-αγροτικών-προϊόντων ( φακές, λεμόνια,κρεατικά…), συν την βολική επανάπαυση στους τραπεζικούς πιστωτές που μου θυμίζουν –τώρα πλέον- εκείνο το απίθανο «κόλλημα» που γινόταν  προς τους ιδιώτες για τη λήψη κάθε είδους δανείων : . «Θέλετε διακοποδάνειο; Καταναλωτικό δάνειο; Εορτοδάνειο; Ταβερνοδάνειο;»

Δεν ξέρω πώς η αυτοοργάνωση των πολιτών και η υποστήριξη  άμεσων μη εμπορευματικών ανταλλαγών μπορεί να αντιμετωπίσει τη διεθνή τοκογλυφία, που αξιώνει από τη χώρα τη παραγωγή συγκεκριμένου και υπό χρηματική μορφή πλεονάσματος,  για την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων. Μου φαίνεται πως η αυτοοργάνωση και τα παρεμφερή,  είναι δύσκολο να επιβιώσουν , εάν δεν συνδυάζονται με μια γενικότερη πολιτική αντίσταση, σε ελληνική και διεθνή κλίμακα .Παρ’ όλα αυτά διάφορες πρωτοβουλίες όπως αυτή του ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΝ(που αναρτήθηκε στον δικτυακό τόπο του ΑΡΔΗΝ) είναι αξιοπρόσεκτες και «προπονητικού χαρακτήρα», για ευρύτερες και βαθύτερες δράσεις.

Λέει η σχετική ανακοίνωση(26.11.2011) : 

«Ολοκληρώνονται τις επόμενες ημέρες, οι εργασίες προετοιμασίας του Ανταλλακτηρίου Αγροτικών και Ελληνικών προϊόντων «Αλληλέγγυον», έτσι ώστε να αρχίσει να υποδέχεται τα πρώτα αγροτικά/ελληνικά προϊόντα, τα οποία θα τα διαθέτει ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΕΡΔΟΣ στους καταναλωτές της Αθήνας.
Το «Αλληλέγγυον» βρίσκεται στην εύκολα προσβάσιμη - τόσο για τους κατοίκους της Αττικής όσο και για τους αγρότες της περιφέρειας - περιοχή  του Κολωνού και συγκεκριμένα πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης και στην διεύθυνση Αγίας Σοφίας 50 και Διδυμοτείχου, με συνολικό εμβαδόν χώρου για την πώληση των προϊόντων, 200 τετραγωνικά μέτρα .
Καλούνται οι εθελοντές, οι αγρότες και οι καταναλωτές, να δηλώσουν συμμετοχή - ο καθένας φυσικά από την δική του πλευρά και τη δική του διάθεση και δυνατότητα -  στον υπεύθυνο του Ανταλλακτηρίου κ. Γιάννη Γαλανόπουλο, στο τηλέφωνο 6975646728.
Να υπενθυμίσουμε πως ήδη έχει οργανωθεί η πρώτη ροή αγροτικών προϊόντων (όπως φασόλια, ρύζια, φακές, μακαρόνια, τσίπουρα, κρασιά, μέλια, αλεύρι κλπ) και τα οποία θα πωλούνται σε τιμές «χωραφιού», στους καταναλωτές, ενώ παράλληλα οργανώνεται δίκτυο τροφοδοσίας μόνο ελληνικών προϊόντων καθετοποιημένης παραγωγής (100% δηλαδή ελληνικά) αλλά και προϊόντων που δεν παράγονται στην Ελλάδα, αλλά θα εισαχθούν από ομοειδούς τύπου συνεταιριστικές-μη κερδοσκοπικές οργανώσεις του εξωτερικού.
Οι στόχοι του «Αλληλέγγυου» είναι: α) στις σκοτεινές εποχές που βιώνουμε και στις σκοτεινότερες που έρχονται, να μην πεινάσει κανείς, β) να φθάσουν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα στον καταναλωτή σε τιμές «χωραφιού» γ) να υπάρξει μια δυναμική απάντηση στην άγρια κερδοσκοπία των πολυεθνικών και των σκουπιδιών που μας ταΐζουν, δ) να γνωρίσουν επιτέλους οι καταναλωτές των αστικών κέντρων τους απλούς καθημερινούς έλληνες αγρότες και τα προϊόντα τους και ε) να κοπεί ο δρόμος για τους «μαυραγορίτες» οι οποίοι «ακονίζουν τα μαχαίρια τους», για την περίπτωση που η Ελλάδα, εισέλθει στον εκβιασμό του διατροφικού εφιάλτη.

Οι πολίτες από την πλευρά τους, οι εθελοντές που έχουν ελεύθερο χρόνο και θέλουν να βοηθήσουν, οι αγρότες που θέλουν να φθάσουν στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες και «νταβατζήδες» και οι καταναλωτές που επιθυμούν να προμηθευθούν καλά και ποιοτικά ελληνικά προϊόντα σε τιμές χωριού και χωραφιού, ας βάλουν και αυτοί το δικό τους λιθαράκι. Γιατί όπως έλεγε και ο μπαμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης, «για να φκιάξωμεν χωρίον, πρέπει να φύγουμε από το εγώ και να πάμε στο εμείς».

Και η ώρα, «ήγγικεν».

Ελένη Μπουραντάνη : Ὁ Ἠ­λί­ας Μα­μα­λά­κης στὸ στούν­τιο τοῦ Ζὸρζ Με­λι­ὲ

 Ο Ἠ­λί­ας Μα­μα­λά­κης στὸ στούν­τιο του Ζὸρζ Με­λι­ε γυ­ρί­ζει δι­α­φη­μι­στι­κο για τον «Παυ­λί­δη»

 

Ένα αφήγημα «μπονζάϊ» στο περιοδικό ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ (Εκδότης Γιάννης Πατίλης) για μια παλιά ελληνική φίρμα,  αφημένη στα χέρια ενός Έλληνα γευσιγνώστη, ο οποίος  πραγματοποιεί στην εποχή  μας μια δεύτερη  παρουσία…

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ 1913, με­τὰ τὸ «Τα­ξί­δι στὴ Σε­λή­νη», ἕ­νας ἀ­πὸ τοὺς πρω­το­πό­ρους τοῦ κι­νη­μα­το­γρά­φου, ὁ Ζὸρζ Με­λι­έ, ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει σὲ πιὸ γή­ι­νες ἀ­πο­λαύ­σεις καὶ νὰ ἀ­σχο­λη­θεῖ μὲ τὴ σο­κο­λά­τα, λί­γο πρὶν χρε­ο­κο­πή­σει καὶ ἀ­ναγ­κα­στεῖ νὰ γί­νει ἕ­νας ἁ­πλὸς πω­λη­τὴς παι­χνι­δι­ῶν. Συγ­κε­κρι­μέ­να, ἡ ἑλ­λη­νι­κὴ σο­κο­λα­το­ποι­ΐ­α «Παυ­λί­δης» θέ­λη­σε νὰ γυ­ρί­σει ἕ­να φιλ­μά­κι, κά­τι σὰν ση­με­ρι­νὸ δι­α­φη­μι­στι­κὸ σπότ, γιὰ νὰ προ­βλη­θεῖ σὲ γνω­στὴ ἔκ­θε­ση προ­ϊ­όν­των, ὅ­που θὰ βρα­βευ­ό­ταν μὲ τὸ «Χρυ­σὸ Σο­κο­λα­τά­κι» γιὰ τὴν πο­ρεί­α της στὴν εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ ἀ­γο­ρά. Γιὰ τὸ λό­γο αὐ­τό, ἔ­στει­λε τὸν Ἠ­λί­α Μα­μα­λά­κη, παπ­ποὺ τοῦ γνω­στοῦ στὶς μέ­ρες μας γευ­σι­γνώ­στη καὶ πα­ρου­σια­στὴ ἐκ­πομ­πῶν μα­γει­ρι­κῆς καὶ πο­λι­τι­σμοῦ, στὸ Πα­ρί­σι.

Δο­κι­μα­στι­κό:

       Ἕ­νας πάγ­κος, ἕ­να μά­τι κου­ζί­νας, ἕ­να μπὲν μα­ρὶ μέ­σα σὲ μιὰ κα­τσα­ρό­λα μὲ νε­ρὸ ποὺ βρά­ζει. Ξαφ­νι­κὰ ἀ­νοί­γει ἡ πόρ­τα. Ὁ Ἠ­λί­ας Μα­μα­λά­κης μὲ τὰ μά­­τια του κλει­σμέ­να μὲ μιὰ μαύ­ρη κορ­δέ­λα. Ὁ Με­λι­ὲ τὸν ὁ­δη­γεῖ μπρο­στὰ στὸν πάγ­κο καὶ τοῦ ζη­τᾶ νὰ βου­τή­ξει τὸ δά­κτυ­λό του στὸ μπὲν μα­ρὶ καὶ νὰ δο­κι­μά­σει. Ἡ γλώσ­σα τοῦ Ἠ­λί­α Μα­μα­λά­κη πε­τά­γε­ται σὰν φί­δι γιὰ νὰ ἁρ­­πά­ξει καὶ ν κλεί­σει μὲς στὸ στό­μα λί­γο ἀ­πὸ τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο τοῦ μπὲν μα­ρί.

Ὁ Ζὸρζ Με­λι­ὲ θὰ δου­λέ­ψει ἀ­κρι­βῶς πά­νω σὲ αὐ­τὸ τὸ στιγ­μι­ό­τυ­πο.

Σκη­νὴ πρώ­τη:

       Ὁ Ἠ­λί­ας Μα­μα­λά­κης μπαί­νει στὴν κου­ζί­να. Ἔ­χει μιὰ μαύ­ρη κορ­δέ­λα γύ­ρω ἀ­πὸ τὰ μά­τια του. Ἕ­νας βο­η­θὸς τοῦ Με­λι­έ, ὁ Ζάκ, τὸν ὁ­δη­γεῖ μπρο­στὰ στὸν πάγ­κο καὶ τοῦ ζη­τᾶ νὰ βου­τή­ξει τὸ δά­κτυ­λό του στὸ μπὲν μα­ρὶ καὶ νὰ δο­κι­μά­σει. Ἡ γλώσ­σα πε­τά­γε­ται ἀ­κρι­βῶς μὲ τὸν ἴ­διο τρό­πο, ὅ­πως καὶ στὸ δο­κι­μα­στι­κό.

Κι ὕ­στε­ρα μὲ μιὰ τε­χνι­κή, ποὺ μό­νο ὁ Ζὸρζ Με­λι­ὲ γνω­ρί­ζει, τὸ στό­μα τοῦ Ἠ­λί­α Μα­μα­λά­κη ἀ­νοί­γει δι­ά­πλα­τα μπρο­στὰ στὸ στα­θε­ρὸ φα­κὸ καὶ τὸν κα­τα­βρο­χθί­ζει. Ὁ φα­κὸς τα­λα­νί­ζε­ται, ἀλ­λὰ κα­τα­γρά­φει. Ἡ γλώσ­σα ἀ­νε­βαί­νει ὡς τὸν οὐ­ρα­νί­σκο, γλεί­φει τὰ δόν­τια, συ­στρέ­φε­ται, πλα­ταί­νει, μα­ζεύ­ε­ται. Μοιά­ζει μὲ φί­δι ποὺ μι­λά­ει μό­νο μὲ ὑ­πό­τιτ­λους:

        «Μμμ… γλυκόοοο…Ἔχει μιὰ γεύση… Θὰ ἔλεγα μαύρης σοκολάτας. Τὸ πρωὶ στρώσεις ἀπὸ μπισκότα μὲ ἐπικάλυψη σοκολάτας. Τὸ μεσημέρι, μαύρη σοκολάτα… 70% κακάο, κατὰ πάσα πιθανότητα. Καὶ τώρα κουβερτούρα ποὺ λιώνει πάνω μου γιὰ νὰ φτιάξεις σοκολατάκια.»

«Μμμ… ὑπέροχα!»

«Ἀλλά, γιὰ μιὰ στιγμή! Αὐτὸ παραπάει! Τέλος γιὰ σήμερα! Τὸ στομάχι δυσανασχετεῖ. Φοβᾶμαι μὴ μοῦ τὰ ξαναστείλει πίσω ὅλα αὐτὰ καὶ δὲν ἀντέχω μὲ τίποτα τὴ γεύση ἀπὸ τὰ ὄξινα στομαχικὰ ὑγρά. Πιὲς λίγο γαλατάκι νὰ ἠρεμήσουν τὰ πράγ­μα­τα!»

Κλείνει τὸ πλάνο. Βλέπουμε τὸν Ἠλία Μαμαλάκη νὰ στέκεται μπροστὰ στὸ μπὲν μαρὶ μὲ τὰ δάκτυλα πασσαλειμμένα.

Σκηνὴ δεύτερη:

       Ὁ Ζάκ, ὁ βοηθὸς τοῦ Μελιέ, ντυμένος μὲ μιὰ λευκὴ ποδιά, σὰν ὀ­δον­τί­ατ­ρος, λύνει τὴ μαύρη κορδέλα ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Ἠλία Μαμαλάκη. Ὕ­στε­ρα ἀνοίγει διάπλατα τὸ στόμα τοῦ γευσιγνώστη, σὰν θηριο­δα­μα­στής, καὶ κρατώντας τὸ ὀρ­θά­νοιχτο, βά­ζει τὶς φω­νὲς στὴ γλώσ­σα τοῦ Ἠλία­ Μα­μα­λά­κη, κου­νώντας δει­κτικὰ τὸ δεί­κτη τοῦ δε­ξιοῦ του χε­ριοῦ.

        «Ἡ σοκολάτα εἶναι μιὰ καταπληκτικὴ ἐπιλογή. Ὁ κ. Μαμαλάκης εἶναι μέ­γας γευσιγνώστης. Ὁ καλύτερος στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ βραβεῖα στὸ ἐξω­τε­ρι­κό. Πρέπει νὰ τὸν σέβεσαι. Ἐξάλλου, ἐσὺ εἶσαι ἁπλὰ ἕνα ὄργανο. Βασι­κό, δὲν λέω, ἀλλὰ ὁ ρόλος σου εἶναι νὰ ἐκτελεῖς καὶ νὰ σέβεσαι τὸν κύριό σου! Ἐξάλλου, ἡ συγκεκριμένη σοκολάτα εἶναι ὑψίστης ποιό­­τη­τας, μο­­να­­­δι­­­κῆς θὰ ἔλεγα! Εἶναι ἡ βρα­βευ­­μέ­­νη σο­κο­­λά­­τα το “Παυ­­λί­δη”!»

       Ὁ κ. Μαμαλάκης ἀνοίγει τὰ μάτια του μὲ ἔκπληξη καὶ λέει στὸ Ζὰκ μὲ ἐν­θου­­σιασμό:

        «Πὲς τὰ χρυσόστομε! Αὐ­τὴ ἡ γλώσ­σα δὲν βά­ζει πο­τὲ γλώσ­­σα μέ­­σα της! Καὶ ἐγὼ δὲν μπο­­ρῶ νὰ ἀ­ντι­­σταθῶ μὲ τίπο­τα σὲ μία σοκο­­λά­τα τοῦ “Παυ­­λί­δη”»

Ἂν καὶ φανταστικό, αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ φὶλμ ποὺ γύρι­σε ὁ εὐφάνταστος Ζὸρζ Μελιὲ σὲ σελιλόιντ, πρὶν κι αὐτὸ τὸ φὶλμ γίνει σό­­λα γιὰ τὶς μπότες τῶν Γάλ­λων στρα­τιω­τῶν κα­τὰ τὴ διάρ­κεια τοῦ 1ου Πα­­γκό­­­σμιου Πολέ­μου.

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.Ἀ­πὸ ὅ­σα προ­κρί­θη­καν γιὰ τὸ τεῦ­χος ἑλ­λη­νι­κοῦ μπον­ζά­ι τοῦ περ. Πλα­νό­διον. Βλ. ἐ­δῶ «Ἡ­με­ρο­λό­γιο Κα­τα­στρώ­μα­τος», ἐγ­γρα­φή 01-08-2010.

Μαρία Σωτηροπούλου, Όταν η θεραπεία είναι χειρότερη από την αρρώστια…

Η περίπτωση της Θεραπείας που είναι χειρότερη από την αρρώστια, είναι πλέον γνώριμη στους Έλληνες, και από ό,τι δείχνουν τα πράγματα πρόκειται να γίνει το ίδιο γνωστή  και αισθητή στους λαούς της ευρωζώνης…Στην ιατρική υπάρχουν επίσης θεραπείες χειρότερες από την ασθένεια , που δικαιολογούνται εν μέρει από την ανάγκη διερεύνησης διαφόρων σωματικών αντιδράσεων και δυνατοτήτων…Κάποιοι μιλάνε για κρίση της ιατρικής, κάποιοι για εναλλακτικές θεραπείες, κάποιοι αναφέρονται στα εξωφρενικά κόστη ενός συστήματος που σκόπιμα αποφεύγει τις προληπτικές λύσεις….

Ιατρική – Οικονομία, βίοι παράλληλοι,  θα έγραφε ο Πλούταρχος, αν ήταν σύγχρονος. Η Μαρία Σωτηροπούλου, ιατρός, κάτι ξέρει και από τα δυο. Ακολουθεί το κείμενό της……

Στα ψιλά πέρασε η είδηση ότι ο νεοζηλανδός Κρις Χάλαμ που υπεβλήθη στην πρώτη μεταμόσχευση χεριού στον κόσμο ακρωτηριάστηκε ξανά μη αντέχοντας τις παρενέργειες της ισόβιας θεραπείας που υποβαλλόταν για να κρατήσει το μόσχευμα.
Και όμως το Σεπτέμβρη του 1998, πόσες τυμπανοκρουσίες, πόσα κανάλια και πόση δημοσιότητα, για το θαύμα της πρώτης πετυχημένης μεταμόσχευσης! «Κάνω αυτή την εξομολόγηση για να μάθουν όσοι ονειρεύονται ένα νέο άκρο ότι δεν αξίζει τον κόπο να ρισκάρουν τη ζωή τους» είπε ο μεταμοσχευθείς, ενώ ο γιατρός που τον χειρούργησε, Ζαν Μισελ Ντιμπενάρ υποστήριξε ότι ο ασθενής πράγματι θέλει να ακρωτηριαστεί ξανά «αν και δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για κίνδυνο της ζωής του από το μόσχευμα ή τη θεραπεία».
Αυτή η περίπτωση αναδεικνύει ένα από τα νέα διλήμματα της Ιατρικής. Η μεταμόσχευση χεριού υποτίθεται ότι έγινε για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου υγιούς κατά τα άλλα και όχι για να πειραματιστούν οι γιατροί στην εφαρμογή νέων θεραπευτικών μεθόδων. «Η μεν εγχείρηση επέτυχεν, ο δε ασθενής απεβίωσεν» λεει θυμόσοφα ο λαός και αυτό μάλλον συνέβη στην προκειμένη περίπτωση, αφού ο αρτιμελής πλέον ασθενής απέκτησε διαβήτη, διάρροια και ένα σωρό παρενέργειες που έκαναν τη ζωή του αφόρητη.
Θαύματα όπως αυτά διαφημίζονται, γιατροί αποκτούν φήμη, κύρος και χρήματα, συχνά όμως οι ασθενείς πεθαίνουν ή κανείς δεν τους ρωτά για το ποια και πόση ζωή εξασφάλισαν. Επειδή αυτές οι πολυδιαφημισμένες μέθοδοι απαιτούν υψηλή τεχνολογία και τεράστιο κόστος απευθύνονται σε ανθρώπους με υψηλό εισόδημα. Όλοι ζούμε τους τηλεοπτικούς εράνους για την κάλυψη των ιατρικών δαπανών νέων συνήθως ατόμων που πρέπει να πάνε στο εξωτερικό για κάποια πειραματική ή πρωτοποριακή θεραπεία.
Την ίδια στιγμή στις χώρες του Τρίτου κόσμου και σε χώρες με εμπάργκο, όπως το Ιράκ, παιδιά πεθαίνουν σωρηδόν από την πείνα και από ιάσιμες ασθένειες επειδή δεν υπάρχουν τα στοιχειώδη φάρμακα, παραμορφώνονται επειδή δεν υπάρχουν εμβόλια για την Πολιομυελίτιδα και άλλες απλές αρρώστιες ή παθαίνουν λευχαιμία, επειδή οι πολιτισμένοι λαοί έσπειραν στο έδαφός τους βόμβες Ουρανίου.
Αρχικά και στην Ελλάδα στα κρατικά νοσοκομεία το Υπουργείο καλούσε τους γιατρούς να καταδίδουν όποιον ανασφάλιστο μετανάστη ζητούσε τη βοήθεια του ΕΣΥ. Αυτοί προφανώς είναι οι πάμπτωχοι επειδή οι μαφιόζοι μπορούν πάντα να καταφεύγουν για πλαστικές προσώπου ή σοβαρές ασθένειες στα πολυτελή ιδιωτικά μας κέντρα με πάσα εχεμύθεια. Αρκετοί έλληνες υποστήριζαν αυτή τη νοοτροπία με τη λογική «Δε θα πληρώνω εγώ τις αρρώστιες του κάθε φιλιπινέζου». Αυτό που πέτυχαν είναι ότι σήμερα κανείς ανασφάλιστος έλληνας δε δικαιούται περίθαλψης και ακόμη και οι νόμιμοι ασφαλισμένοι καλούνται να πληρώσουν χρηματικό αντίτιμο για μιαν απλή επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, ενώ οι "Γιατροί του Κόσμου" καταγγέλλουν ότι εδώ στην Ελλάδα πολλά παιδιά -και ελληνόπουλα- μένουν χωρίς εμβολιασμό, επειδή οι γονείς δεν έχουν χρήματα για ν' αγοράσουν το εμβόλιο.
Το φαινόμενο επιδεινώθηκε με την πολυδιαφημισμένη φθηνότερη προμήθεια «αντιγράφων» φαρμάκων από νοσοκομεία και τώρα και τους φαρμακοποιούς για τους ασφαλισμένους των ταμείων, χωρίς κανείς να τολμά να αμφισβητήσει το γεγονός ότι (όσο και αν κατηγορεί κανείς τους φαρμακοβιομηχάνους) ένα φάρμακο φθηνότερο κατά 95% είναι απίθανο να είναι το ίδιο αποτελεσματικό και μιλάμε για ανταπόκριση στη θεραπεία και όχι για ετικέτα σε κάποιο από τα προϊόντα πολυτελείας. Κανείς από τους υπεύθυνους στο Υπουργείο δεν υπολόγισε το κόστος από την αύξηση των επιδημιών (λόγω μη εμβολιασμών) ή τις επιπλοκές από τη μη αποτελεσματική θεραπεία. Προφανώς ελπίζουν ότι το μοιραίο θα έλθει γρήγορα και ανέξοδα για το Κοινωνικό μας σύστημα, το οποίο θα επωφελείτο από τη μείωση του αριθμού των μη παραγωγικών μονάδων του.
Η ανισότητα στην Ιατρική όπως και στον πλούτο συντηρείται χάρη στην ανοχή όλων μας και δε σώζεται με τηλεμαραθώνιους και περιστασιακούς εράνους για κάποιο συμπαθητικό παιδάκι. Απαιτείται αντίσταση αν δε θέλουμε να καταντήσουμε τριτοκοσμική χώρα. Όμως όλοι χειροκροτούν τη μείωση του κόστους, γιατί αυτό που μετρά πια είναι μόνο οι εκθέσεις, που παρουσιάζουμε στους πιστωτές μας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου